Sypialnia dla gości

Tristan

Patrzył na niego ze spokojem. Nie był pewny, jak z nim rozmawiać, ale nie zamierzał rezygnować z prób.
- Hej, nie idź nigdzie - poprosił, widząc, że Takahiro przestawił walizki. - Ten pokój jest twój tak długo, jak długo będziesz go chciał i potrzebował.
Wstał i powoli podszedł do czarnowłosego, nawet jeśli ten przed nim uciekał. Stanął przed nim, kładąc mu lewą dłoń na klatce piersiowej, żeby mieć pewność, że chłopak go nie minie i nie wyjdzie. Miał wrażenie, że pod palcami czuje bijące serce Takahiro. Drugą ręką sięgnął do jego twarzy opuszkami palców starł płynące po policzkach czarnowłosego łzy.

Takahiro

- Proszę Cię, nie rób tego, staram się wyzbyć tego uczucia.-warknął i się odsunął od niego.- To że schowałem nóż nie znaczy że nie jestem niebezpieczny.- spojrzał na niego i popchnął na łóżko.- Nie chce cię skrzywdzić.- wysyczał mu prosto do ucha i odskoczył od niego jak najdalej, wiedział że ten teraz go zostawi w spokoju.

Tristan

Westchnął, czując, jak przyjemnie ciepły oddech Takahiro owiewa jego ucho. Nawet jeśli słowa chłopaka nie były już tak przyjemne. Reakcja czarnowłosego go zaskoczyła, ale się nie bał. Nie miał ochoty wychodzić, ale widział też, że niewiele może zdziałać.
- Wiem. - Westchnął, tym razem wyrażając swoje zrezygnowanie. - Powinienem cię teraz zostawić? Dać ci trochę czasu dla siebie? - zapytał, choć bał się, ze usłyszy odpowiedź twierdzącą. Nie chciał jeszcze wychodzić.

Takahiro

- Ja wyjdę i nie wrócę juz nigdy.- mruknął i zaczął ubierać swój płaszcz po chwili zastygł i zaczął myśleć.- Co ja robię? Potrzebuje go.- powiedział w myślach i nie myślac juz więcej podszedł do mężczyzny i położył dłoń na jego policzku.- Nie pozwól mi teraz odejść proszę bo wtedy zniknę.- wyszeptał i oparł swoje czoło o jego czoło.

Tristan

- Nie pozwolę - obiecał, a potem musnął usta Takahiro swoimi. - Jeśli będzie trzeba, to cię zwiążę - wymruczał tuż przy jego ustach. Oczywiście tak naprawdę tak nie myślał. Nie miał zamiaru go wiązać. Ale wiedząc, że ten nie ma się gdzie podziać, nie miał zamiaru wypuścić go ze swojego apartamentu. Za bardzo zaczynało mu na tym chłopaku zależeć.
Nie rozumiem, jak do tego doszło, pomyślał, opuszczając na chwilę powieki.

Takahiro

Popchnął go na łóżko i usiadł na nim okrakiem tuląc się do niego, większy ciężar swojego ciała przeniósł na swoje kolana, zapomniał nawet o płaszczu który miał na sobie. Podniósł swoją głowę i po chwili przejechał językiem po jego dolnej wardze i mruczał.- Zrób to.- mruknął.

Tristan

Tristanowi przez głowę przemknęły kajdanki, ale nie miał czasu ich szukać w walizkach chłopaka. Zamiast tego przewrócił chłopaka na posłanie, a sam zacisnął mocno palce na skraju prześcieradła i spróbował odedrzeć z niego wąski pasek materiału. Na początku myślał, że mu się nie uda, ale gdy puściły pierwsze nitki, reszta poszła łatwo.
- Teraz mi nie uciekniesz - oznajmił, mocno chwytając nadgarstki chłopaka i ciasno obwiązując je materiałem, a potem przymocowując je do ramy łóżka.
Teraz to on siedział okrakiem na udach czarnowłosego. Pochylił się i mrużąc oczy, skubnął zębami jego dolną wargę.

Takahiro

Mruknął cicho i wypchnął delikatnie biodra, czując materiał na swoich dłoniach i zmianę położenia. Spojrzał w oczy mężczyzny.- Co masz zamiar zrobić?.- uśmiechnął się delikatnie.- Wiesz trochę mi ciepło w tym płaszczu.- zaśmiał się i zaczął wierzgać.

Tristan

A będzie jeszcze cieplej...
Tristan nie odpowiedział. Wstał i otworzył walizkę, do której chłopak schował nóż. Wyjął go i wrócił na łóżko. Przez chwilę patrzył w twarz chłopaka, zastanawiając się, czy ten będzie bardzo zły za to, co zamierzał właśnie zrobić.

Takahiro

Widząc nóż zaczął sie wiercić.- Co robisz?.- wyszeptał bał się go teraz, na jego twarzy malował sie strach.

Tristan

Chwycił jedną ręką nadgarstek chłopaka, żeby się nie szarpał i nie zrobił sobie krzywdy, a nożem przesunął przez całą długość rękawa tak, że ten opadł na łóżko, nie przylegając już do ciała Takahiro.
- Rozbieram cię.
Pogładził wierzchem dłoni policzek chłopaka, widząc strach w jego oczach. A potem rozciął też drugi rękaw.
- Teraz nie muszę cię rozwiązywać. - Uśmiechnął się.

Takahiro

- Zepsułeś mi płaszcz ktory bardzo lubiłem.- jęknął po czym zaczął sie wyrywać.- Rozwiąż mnie.- warknął nie lubił jak ktoś niszczy jego rzeczy zwłaszcza że długo na niego zbierał był wściekły i przeszła mu ochota na co kolwiek.- Nie mam innego płaszcza

Tristan

Położył mu rękę na odkrytym ramieniu i docisnął jego łopatki do łóżka.
- Spokojnie, odkupię ci taki sam.

Takahiro

Rzucał się dalej nie chciał aby ten mu kupował cokolwiek poczuł się jak męska dziwka.- Rozwiąż mnie natychmiast, nie mam ochoty już.- warknął był zły bardzo zły potrzebował wyjść na powietrze.- Proszę chce się uspokoić na powietrzu.- powiedział ciut spokojniej lecz dalej się szarpiąc.

Tristan

- Nie wypuszczę cię... - szepnął, ale zszedł z łóżka i przykrył chłopaka kołdrą po samą szyję. - Przepraszam za płaszcz. Naprawdę jestem gotowy ci go odkupić, jeśli tak go lubiłeś.
Tristan odłożył nóż na stojącą przy łóżku szafeczkę.