Sypialnia dla gości

Takahiro

Upadł na łóżko, gdy mężczyzna wyszedł zrzucił z porcieli książkę i róże coś postanowił sobie. Ściągnął z siebie koszulkę i leżał teraz na łóżku jedynie w bieliźnie. Spojrzał na drzwi czekając na mężczyznę, powoli zaczął zasypiać zieleń tego pokoju bardzo go uspokajała.

Tristan

Wszedł cicho do pomieszczenia i od razu spostrzegł, że Takahiro przysypia, więc starał się nie narobić hałasu, zamykając drzwi.
Podszedł do łóżka i przysiadł na jego skraju, żeby delikatnie obmyć okolice rany na udzie chłopaka.

Takahiro

Spojrzał na niego i sie tylko uśmiechnął.- Jak już to zrobisz podaj mi rzeczy bo musze coś zrobić i chce abyś był przy mnie.- usiadł i dotknął jego dłoni, czekał na jego reakcję.

Tristan

- Rzeczy? - zapytał, nie do końca wiedząc, czy chodzi o coś konkretnego, czy po prostu ma przysunąć mu do łóżka walizki.
Skończył obmywać skórę Takahiro i wziął suchy ręcznik, żeby ją delikatnie wytrzeć.

Takahiro

- Podaj mi po prostu walizkę.- mruknął i spojrzał na niego syknął z bólu. Miał zamiar wyrzucić rzeczy po tamtym i chciał rozpocząć nowe życie.- Chce rozpocząć nowe życie. Bez bólu i strachu, chce być kochany.- spuścił głowę po czym do twarzy przyłożył poduszkę

Tristan

Wstał i przytaszczył walizkę.
- Chcesz coś od bólu? - zapytał, słysząc syk Takahiro. - Mogę się przejść i sprawdzić, czy w pobliżu nie ma jakiejś apteki.
Delikatnie odsunął poduszkę od twarzy chłopaka. Uśmiechnął się.
- Zasługujesz na to, żeby być kochanym.

Takahiro

- Wytrzymam go.- wyciągnął z walizki ciuchy i sie ubrał powoli wstał z ziemi i podniósł bukiet róż oraz książkę. Złapał go za rękę i ruszył w stronę drzwi.- Pójdźmy na taras musze się tego pozbyć bo inaczej nie ruszę dalej.- przytulił sie do jego ramienia.
[zt]

Tristan

- Zaczekaj. Nie przewróć się beze mnie - powiedział i zrobił krok w bok, żeby szybko szarpnąć z łóżka koc, a potem narzucić go na ramiona chłopaka. - Tam jest teraz naprawdę zimno.
Pozwolił, by Takahiro się do niego przytulił, a potem skierowali się w stronę salonu i wyjścia do ogrodu.

*z tematu*

Takahiro

Wszedł do sypialni i zaczął pakować swoje rzeczy odstawiając je na bok.- Jak zaśnie to ucieknę.- powiedział w myślach i położył się na łóżko przytulając do siebie poduszkę. Po jego policzkach płynęły łzy. Znowu sie bał i to bardzo odnalazł nóż po czym zaczął go obracać w palcach tyle razy go używał. Tyle z nim przeżył. Zabił nim swego oprawcę kiedy ten go gwałcił. Na samą myśl jego dłoń zacisnęła sie na rękojeści noża a po jego policzkach płynęły łzy.

Tristan

Wszedł do pokoju i spojrzał na łóżko, oświetlone wpadającym przez okno światłem księżyca. Coś błysnęło i Tristan od razu pomyślał o nożu, którym czarnowłosy się zranił.
Szybkim krokiem przeszedł przez pokój i usiadł na skraju posłania.
- Możesz to odłożyć? - zapytał cicho, patrząc, jak raz po rad na ścianach i suficie tańczy światło odbite od ostrza.

Takahiro

- Dlaczego miałbym to schować?.- spojrzał przez łzy na niego, które natychmiast otarł, na twarz przywdział maskę, jego ton był chłodny i ostry. Po chwili pocałował ostrze noża i schował go do kieszeni. Skrzyżował ręce na klatce piersiowej i usiadł odsuwając się od mężczyzny, chciał uciec i to jak najdalej.

Tristan

- Bo znowu zrobisz sobie krzywdę. - Westchnął. - Nie chcę, żeby znowu coś ci się stało.
Widział jego obronną postawę i tak bardzo pragnął ją przełamać. Przysunął się do Takahiro i czekał na jego ruch. Miał tylko nadzieję, że chłopak nie zaatakuje go nożem.
- Nie rozumiem cię. Naprawdę staram się nie robić niczego, co mogłoby cię zranić, co sprawiło by ci przykrość... A ty i tak się ode mnie odsuwasz.
Tristan przysunął się trochę bliżej czarnowłosego.
- Naprawdę nie chcę, żeby między nami było źle. Próbuję cię zrozumieć...

Takahiro

Zacisnął usta nie chciał odpowiadać i się skulił.
- Czuję się jak śmieć.- wyszeptał i schował swoją twarz, dłoń wsunął do kieszeni i zacisnął na nożu po chwili go wyciągnął i odrzucił na walizki, nie wiedział dlaczego to zrobił, nie wiedział w ogóle co robi. Skulił się tylko jeszcze bardziej.

Tristan

Objął go ramieniem i przyciągnął do siebie.
- Nie jesteś śmieciem. Nigdy tak nie mów - powiedział, wtulając twarz w kark Takahiro. - Wiem, że nie powiedziałem ci w salonie tego, co chciałeś usłyszeć...
Zaraz... Czy ja właśnie zamierzałem go przeprosić za to, że powiedziałem mu prawdę?
- Powinienem był cię okłamać? Kłamstwo rzadko prowadzi do czegokolwiek dobrego...
Zamknął uczy, delektując się zapachem skóry i włosów chłopaka.

Takahiro

Odsunął się automatycznie od niego po czym wstał i podszedł do okna. Nie odpowiedział nic, milczał objął się tylko i zaczął trząść od płaczu, nadal nie wydał z siebie żadnego dźwięku, podszedł do walizek i spakował nóż do jednej z nich zamykając. Po czym postawił je przy drzwiach, nie spojrzał na mężczyznę ani razu. Bał się, nie chciał być odrzucany i to znowu. Wiedział że jest żałosny, i jest śmieciem nie zasługującym na nic.