Ogród z tarasem

Tristan

Podbiegł do betonowego murku otaczającego skraj dachu. Wychylił się przez niego. Chodnik był wiele, wiele metrów niżej. Gdyby Tristan spadł, nie przeżyłby tego. Uważnie wpatrywał się w przechodniów, licząc na to, że dostrzeże wśród nich Takahiro, ale nie był w stanie odróżnić od siebie ludzi, którzy z tej wysokości wyglądali jak mrówki. Zrezygnowany położył się na murku, zwieszając jedną nogę poza krawędź dachu i wpatrując się w błękitne niebo, po którym leniwie płynęły białe chmury. Wokół siebie czuł zapach róż.

Tristan

Wciąż leżał na murku i niemal przysypiał, grzany słońcem, gdy poczuł, że w kieszeni spodni coś mu wibruje. Drgnął niespokojnie, niewiele brakowało, by zsunął się z dachu. Serce obijało mu się o żebra, sprawiając ból. Uklęknął na trawie, oparł dłonie o wysoki na pół metra murek i z tej bezpiecznej pozycji spojrzał w dół. Tak niewiele dzieliło go od śmierci. Tristana przeszedł nieprzyjemny dreszcz, który zatrząsł całym jego ciałem. Oddychanie wciąż sprawiało mężczyźnie trudność, nie potrafił się uspokoić. Usiadł na trawie, plecy opierając o zimny beton.
Spojrzał na wyświetlacz telefonu. Nie znał tego numeru. Otworzył SMSa i dopiero po przeczytaniu jego treści dotarło do niego, że nie zapisał sobie numeru Takahiro.
Z jednej strony cieszył się, że chłopak się odezwał, z drugiej był na niego o to wściekły.
Twój sms omal mnie nie zabił.
WYŚLIJ.
Wstał i poszedł do garderoby zrobić porządek z gratami, które wczoraj przywiózł. Nie miał pojęcia, gdzie jest to jezioro, o którym pisał Takahiro. A nawet gdyby wiedział, jego samochód był w warsztacie, więc nie miał jak tak pojechać.
- Właśnie, wypadałoby się dowiedzieć co z nim.
Wybrał numer, który zostawił mu facet, który miał na lawecie przewieźć jego mercedesa do mechanika, a potem przyłożył telefon do ucha. Przechodząc przez salon do garderoby, rozmawiał z pracownikiem warsztatu.

*z tematu*

Takahiro

Wszedł z Tristanem do ogrodu i podszedł do murku.- To trudne.- wyszeptał po czym zaczął wyrywać płatki róż i zrzucać w dół, po jego policzkach płynęły łzy. Po chwili zaczął targać książkę i również ją wyrzucać, gdy skończył przytulił się do mężczyzny płacząc.- Wreszcie się tego pozbyłem.- wyszeptał i spojrzał na niego po czym go pocałował namiętnie

Tristan

Tristan nie odsunął od siebie chłopaka, wiedział, że ten potrzebuje teraz czyjejś bliskości. Po chwili jednak delikatnie przerwał pocałunek, muskając ostatni raz wargi Takahiro.
- Wejdźmy do środka, jeśli nie masz nic przeciwko.

Takahiro

- Dobrze.- ruszył w kierunku salonu, splótł palce jego dłoni ze swoimi.- Źle się czuję po tym co zrobiłem nad jeziorem.- wyszeptał, spuścił głowę wiedział że musi jeszcze z nim pogadać na ten temat.
[zt]

Takahiro

Wbiegł na taras, nie ważne że było zimno a z jego ust wydobywała się para. Śnieg delikatnie pruszył. Takahiro usiadł na zimnej ziemi przy murku, po jego policzkach płynęły łzy. Wspomnienia przeszłości wróciły jak zwykle w takich momentach, wstał powolnie i usiadł na betonowym murku spuszczając obie nogi za niego, oglądał miasto nocą.

Tristan

Chłopak rzeczywiście wyszedł na powietrze. Siedział na murku, z nogami wiszącymi wiele metrów nad ulicą w dole. Tristan powoli do niego podszedł, cicho, ale nie zupełnie bezgłośnie. Chciał, by czarnowłosy miał szansę go zauważyć.
- Przepraszam, Takahiro. - Westchnął. - My się chyba nie dogadamy, co?
Usiadł na murku, obserwując twarz swojego rozmówcy.
- Czuję się paskudnie przez to, że zniszczyłem ci ten płaszcz. Sam zdecyduj, jak mogę ci to wynagrodzić. Nie będę się narzucał. Gdy będziesz gotowy, wróć po prostu do środka. Nie wyrzucam cię, zostań jak długo chcesz. Po prostu odpuśćmy sobie spanie ze sobą, bo nic dobrego z tego nie wychodzi - mówił to wszystko z ciężkim sercem, ale co innego miał niby zrobić?

Takahiro

Spojrzał na niego i spuścił głowę.- To nie chodzi o seks, tylko że jak mówiłeś że mi odkupisz ten płaszcz poczułem się jak męska dziwka.- otarł łzy. Czuł się okropnie a zimno mu nie pomagało.- Może zamiast seksu, po prostu położymy się obok siebie i zaśniemy ja rano zrobię jakieś śniadanie i po prostu nauczymy się żyć obok siebie.- wyszeptał chciał po prostu pobyć nie zawsze kończąc wszystko łóżkiem.- Po prostu bądźmy ze sobą co?.- spojrzał Tristanowi w oczy i dotknął jego dłoni.

Tristan

- Proponujesz mi... bycie razem... jako... para? - zapytał niepewnie Tristan, licząc dni od ich pierwszego spotkania. Nie było ich zbyt wiele. Owszem, coś ich łączyło. Tristan chciał mieć Takahiro blisko siebie, ale... Bał się.

Takahiro

- Wiem to za wcześnie.- zabrał swoją dłoń i spuścił głowę, zszedł z murku. Po czym delikatnie przytulił się do jego pleców było u już zimno, ale nie chciał tracić kontaktu z nim.- Po prostu spróbujmy, jak nie wyjdzie to rozstaniemy się w zgodzie.- mruknął w jego plecy.

Tristan

- Na początek wejdźmy do środka, dobrze? Trzęsiesz się jak osika. - Tristan próbował zdobyć trochę czasu do namysłu. Wstał i stanął twarzą w twarz z czarnowłosym, a potem obrócił go i pchnął lekko w stronę drzwi. - No już. tutaj się jeszcze rozchorujesz.

*z tematu*