Hall z prywatną windą

Tristan

Winda odgrodzona jest od przedpokoju żelazną, artystycznie powyginaną kratą, którą trzeba rozsunąć, żeby zjechać na dół. Hall jest pomalowany na purpurowo, posadzka z czarnego marmuru, poprzecinanego białymi żyłkami. Już po postawieniu na niej pierwszego kroku bosą stopą wyczuć można nietypowe ciepło: w całym apartamencie zainstalowano ogrzewanie podłogowe. Naprzeciwko windy znajduje się wejście do garderoby, a gdyby odwrócić się w prawo i zrobić siedem, osiem kroków, dotrze się do drzwi łazienki dla gości. Jeśli po tych siedmiu krokach skręcimy w prawo, wejdziemy prosto do salonu. Prócz lustra pokrywającego całą ścianę pomiędzy wejściem do salonu a windą i abstrakcyjnego obrazu przedstawiającego fioletowo-żółty wir, przedpokój jest zupełnie pusty.

Tristan

Tristan wjechał windą na najwyższe piętro, a gdy ta się zatrzymała, odsunął żelazną kratę i wysiadł, wchodząc do pomalowanego na purpurowo hallu. W obu rękach trzymał swój bagaż: dwie solidne, czarne walizki, które dość sporo ważyły. A to i tak była tylko mała część jego rzeczy. Jeśli interesy w mieście dobrze pójdą i zdecyduje się zostać na stałe, wróci po resztę do swojego starego lokum.
Był niesamowicie zmęczony kilkugodzinnym siedzeniem za kierownicą swojego samochodu i w tej marzył chwili tylko o miękkim łóżku. Zdjął buty i postawił swój bagaż przy drzwiach garderoby; jutro się tym zajmie. Nie przyglądając się dokładniej pomieszczeniom, przemknął przez salon i wszedł na schody prowadzące na górę.

*wychodzi*

Tristan

Mężczyzna przeniósł wszystkie swoje rzeczy z taksówki do windy, rozliczył się z taksówkarzem i wjechał na najwyższe piętro, by wytaszczyć wszystkie rzeczy do przedpokoju. Naprawdę nie chciało mu się teraz taszczyć tego wszystkiego na miejsce, w dodatku wciąż zdenerwowany był tym, że zepsuł mu się samochód.
Wiedział, do którego mechanika został odholowany, ale postanowił, że pojedzie tam dopiero jutro sprawdzić, kiedy będzie mógł go odzyskać.
Żeby się trochę uspokoić, postanowił przejść się do pobliskiego parku. Miał do niego może z dziesięć minut drogi. To nic, że jest już późno i zimno. Może chłodne nocne powietrze ostudzi jego złość.

*wychodzi*

Tristan

- Takahiro, obudź się. - Położył dłoń na ramieniu towarzysza i potrząsnął nim lekko. - No chodź, musimy wysiąść i wjechać na górę.

Takahiro

Ocknął się z półsnu i mrucząc wstał i poszedł z nim łapiąc za rękę.
- Gdzie jesteśmy?.- wyszeptał wtulając się w jego ramię. Ziewnął sobie znowu, nie był w stanie trzeźwo myśleć był bardzo zmęczony już.

Tristan

- U mnie. - Pociągnął go w stronę windy i nacisnął przycisk opisany jako "Apartament". Objął go obiema rękami, gdy winda ruszyła w górę. - Prościej mi było podać taksówkarzowi mój adres niż zastanawiać się nad twoim. Mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe?

Takahiro

- Nie mam.- wtulił się w niego mocno, wchłaniał jego zapach powoli zasypiając przy nim.
- Czemu akurat teraz musiało wyjść zmęczenie całego dnia.-wyszeptał, i znowu ziewnął przeciągając się jak kot.

Tristan

- Może to i lepiej, że dało o sobie znać.
Winda zatrzymała się i Tristan otworzył żelazną kratę.
- Chodź, zaprowadzę cię do pokoju przygotowanego dla gości. Myślę, że może ci się spodobać. Choć może niekoniecznie będziesz w stanie docenić teraz cokolwiek, co nie jest ciepłym, miękkim łóżkiem. - Uśmiechnął się i omal nie przewrocił o rzeczy leżące na podłodze hallu. - Nie zabij się o te graty.

*z tematu*

Takahiro

Skierował się za nim, uważając pod nogi.
- Łóżko.- zawołał tylko i z uśmiechem poszedł.
*z tematu*

Tristan

Przeszedł szybko przez salon, i przedpokój. Tam założył buty i wszedł do windy. Zasunął kratę, wcisnął guzik opisany jako "Parter" i poczuł jak zaczyna zjeżdżać w dół.

*z tematu*

Takahiro

Wbiegł do windy i nacisnął parter. Czuł jak zjeżdża w dół. Wyciągnął z kieszeni nóż i zaczął go oglądać.- Tyle razy przeżyliśmy, tyle zrobiliśmy.-Wyszeptał w myślach. Gdy dojechał na dół wybiegł szybko i udał się w stronę parku.
*zt*

Takahiro

Stanął przed drzwiami do windy i zastanawiał się czy powinien wjechać czy nie bał się. Zapłacił jedynie taksówkarzowi i stał czekając na jakiś cud. Po chwili jednak wszedł do windy i nacisnął przycisk z napisem apartament. Po ostatni razie gdy tu był dużo zapamiętał i to bardzo dużo. Winda ruszyła i nie było już odwrotu.

Tristan

Tristan zatrzymał się i oparł plecami o ścianę naprzeciw windy. Czekał. Chwilę później zobaczył przed sobą Takahiro i uśmiechnął się. Nie spodziewał się, że chłopak pojawi się tak szybko.
- Przyszedłeś odzyskać telefon?
Zobaczył stojące obok niego walizki.
- Hm...

Takahiro

- I po telefon i z pytaniem.-spuścił głowę nie wiedząc jak zacząć.- Przepraszam za moje zachowanie kiedyś ci je moze wyjaśnię.- spojrzał mu po chwili w oczy i odstawił walizki na bok.- Przygarniesz mnie na parę dni dopóki nie znajdę sobie czegoś nowego?

Tristan

- Jasne, przecież już mówiłem. - Uważnie mu się przyjrzał. - I wcale się nie gniewam.
Wziął jedną z walizek Takahiro i ruszył w stronę sypialni dla gości.

*z tematu*