Sypialnia

Tokiya

Nie bardzo wiedział, co miał na myśli Tom, mówiąc "cudowny". Możliwe, że był zbyt zamroczony, żeby zdać sobie z tego sprawę. Chwilę później poczuł, jak mężczyzna się w nim rozlewa, jęcząc głośno. Skończył zresztą zaraz potem, zaciskając mocno palce na jego skórze. Ledwie mógł oddychać, a serce biło mu w zawrotnym tempie.
Właściwie nie był pewien, czy zdążą teraz wybrać się gdziekolwiek indziej niż do tego kina.

Tom

Mruknął zadowolony gdy doszedł i przyciągnął Tokiyę to pocałunku. Spojrzał na zegarek, do ich seansu zostały niecałe dwie godziny. Przeciągnął się w łóżku i spojrzał na chłopaka, wyszczerzył się jak głupi.
- Wiesz może oszczędzimy sobie to wyjście do kawiarni? Zostańmy w domu i posiedźmy nad piosenką a później pójdziemy do kina?

Tokiya

- Yhym... - mruknął cicho. Na chwilę obecną nie miał ani siły, ani ochoty wychodzić z łóżka, więc wątpił, żeby wzięli się za tę piosenkę. Szczególnie, że w takim stanie nie byłby w stanie się odpowiednio skupić i oddać muzyce. W końcu dwóch wymagających kochanków na raz - Tom i muzyka - to stanowczo za dużo, jak dla zwykłego śmiertelnika...

Tom

Widząc, że Tokiya raczej nie ma zamiaru na razie wstawać z łóżka, pocałował go i sam się podniósł. Jak chłopakowi się w końcu zachce wstać to wtedy pójdą do tego kina. Cóż on był raczej żywiołowy, nie przepadał za długim lenistwem. Do tego miał jeszcze trochę pracy, a ostatnio ciężko było z wolnym czasem dlatego, mimo że mu się nic nie chciało, wziął się za jeden ze szkiców, który leżał na biurku. Wcześniej jeszcze włożył na siebie bokserki i zaczął dokańczać swoje dzieło. Raz na jakiś czas spoglądał kątem oka na rozłożonego na łóżku chłopaka.

Tokiya

Po dłuższym czasie wylegiwania, spojrzał w kierunku Toma, który najwyraźniej coś właśnie tworzył. Przeciągnął się nieco na łóżku, wciągnął na siebie bokserki, a potem zbliżył się do mężczyzny, zaglądając mu na rysunek. Był świetny i specjalnie go to nie dziwiło, ale miło było tak popatrzeć na jego dzieło. Chwilę później poszedł po swoją gitarę, usiadł z nią na skraju łóżka i zaczął grać ich piosenkę. Wprawdzie proponowano mu często, żeby oprócz grania, z którego by nie zrezygnował, śpiewał w różnych zespołach, ale nie lubił robić tego zbyt często. Teraz jednak zaczął to robić. Słowa zapamiętał, jego słuch był jak zawsze niezawodny.

Tom

Gdy chłopak grał na gitarze i śpiewał ich piosenkę, Tom zaczął śpiewać cicho razem z nim. Przerwał rysowanie, oderwał swój wzrok od kartki i skierował go na grającego chłopaka. Był naprawdę cudowny. I jego głos też był świetny.
Gdy ich piosenka się skończyła, Tokiya zaczął grać jeszcze raz i następny. Dla Toma była to naprawdę niezła zabawa, zwłaszcza, że w końcu robi to co kocha. Chłopak też wydawał się być zadowolony. Trochę im się zeszło, a czas bardzo szybko im leciał, dlatego za niedługo będą musieli zbierać się do wyjścia.

Tokiya

Jakoś nie przeszkadzało mu to, że siedzieli tam wpół nadzy, śpiewając. Podczas grania zwykle zapominał o całym świecie, więc na dobrą sprawę skupił się już na szczegółach w muzyce i śpiewaniu, a wypad do kina jakoś zszedł na dalszy plan. Nie to, że nie chciał iść. Po prostu gdzieś mu to uleciało. W końcu odłożył na bok gitarę i podszedł do brązowowłosego, składając krotki pocałunek na jego ustach. Zaraz potem przyjrzał się raz jeszcze jego niedokończonemu rysunkowi i uśmiechnął się lekko. Tak naprawdę gra na gitarze, to była jedyna rzecz, w której Tokiya był dobry i czasami żałował, że nigdy nie znalazł w sobie jeszcze innego talentu. Ale przynajmniej w tym, co robił był naprawdę bardzo dobry.
- Umiałbyś narysować... nas razem? - zapytał ni z gruszki, ni z pietruszki.

Tom

Uśmiechnął się gdy usłyszał to pytanie. Oczywiście, że by umiał, chociaż nie przepadał za rysowaniem samego siebie. Właściwie to może nawet kiedyś się skusi na narysowaniu ich razem.
- Yhmm, potrafiłbym. - Nawet nie było by to dla niego żadnym problemem, zwłaszcza, że najbardziej właśnie lubił rysować ludzi.
Uśmiechną się do niego ciepło i wstał z krzesła. Jeżeli mieli wybrać się do tego kina to muszą już zacząć się ubierać.

Tokiya

- Więc chciałbym zamówić u ciebie taki obraz - oznajmił, mimowolnie lekko się rumieniąc. W końcu oficjalnie nie było podstaw, żeby Tokiya miał sobie życzyć czegoś takiego i sam nie był pewien, czy bardziej zależało mu na tym obrazie, czy samej zgodzie Toma na jego powstanie. Chociaż znali się krótko trzeba przyznać, że dość daleko zabrnęli w tej znajomości i po prostu zaczynały męczyć go obawy w tej kwestii, których jednak za nic nie wypowiedziałby głośno.

Tom

- W porządku - powiedział po chwili wahania. - Tylko cóż, będziesz musiał trochę poczekać na ten obraz, mam sporo pracy, a zamówień jest coraz więcej. - Do tego po tych kilku latach malowania, w końcu zainteresował się nim ktoś warty uwagi. Napisał do niego właściciel Galerii Sztuk Pięknych i zaproponował mu wystawienia tam swojego obrazu. Powiedział, że jeżeli obraz zostanie sprzedany za wysoką cenę, Tom nie będzie musiał już dorabiać na sprzedawaniu swoich dzieł w miejscowym parku, tylko załatwi mu pracę na poważnie. I cóż, jeżeli Tom miałby szczery to cholernie się cieszył z takiego obrotu sprawy. Na przygotowanie obrazu miał dwa miesiące, więc miał jeszcze sporo czasu, ale chciał się na tym bardzo skupić i dać z siebie wszystko. - Tylko może zdradź mi jakieś szczegóły? Ma to być obraz malowany farbami? Na płótnie? Co chcesz żeby dokładnie przedstawiał, nas, ale gdzie... no i co mieli byśmy na nim robić?

Tokiya

Ucieszył się na jego zgodę i nawet nie przeszkadzało mu, że będzie musiał poczekać. Nigdzie mu się przecież nie spieszyło. Uśmiechnął się szeroko to brązowowłosego, dopiero po chwili, gdy ten zaczął pytać nieco się zmieszał.
- Hm... nie wiem. Myślę, że będzie najlepiej, jeśli sam to wszystko ustalisz. Chciałbym, żeby przede wszystkim podobał się tobie i żebyś mógł go stworzyć z przyjemnością, a nie przymusem, więc niczego nie będę narzucał. W końcu jesteś artystą, prawda? Jeśli tobie będzie się podobał, dla mnie z pewnością będzie cudowny - przyznał na koniec już z pewnością. Gdzieś tam chciał wtrącić, że to ma być obraz "prosto z serca", ale w porę znalazł inne słowa na określenie tego. Mimo wszystko obawiał się zbliżać do granicy, która przypominała mu, że może i są kochankami, ale jak na razie nic poza tym i nie powinien zakładać z góry, że faktycznie będzie z tego coś więcej...

Tom

Uśmiechnął się na słowa chłopaka i przyciągnął go do siebie żeby złożyć na jego ustach czuły pocałunek. Przez chwilę zmarszczył brwi, wyobrażając sobie jak miałby wyglądać ten obraz, ale zaraz w wyobraźni zobaczył dokładnie to co mógłby przelać na płótno i byłoby idealne.
- Postaram się namalować go tak żeby spodobał się i tobie. Hmmm, zbieramy się już? Jeżeli chcemy tam iść na piechotę to nie zostało nam za dużo czasu. - Mówiąc to przejechał swoimi wargami po policzku chłopaka i wtulił twarz w jego włosy.

Tokiya

- Kino! - wyrwało mu się, gdy mężczyzna przypomniał mu o tym swoimi słowami. - Wybacz, prawie zapomniałem. Już się zbieram - oznajmił z zadowoleniem. Musnął szybko wargi mężczyzny i zabrał się za ubieranie. Chwilę później stał już przed nim ubrany. - Gotowy do drogi!

Tom

Sam szybko zaczął się ubierać i po chwili był już gotowy. Wypuścił psa do ogrodu i wyszli. Zamknął jeszcze za sobą drzwi na zamek i zgasił światło przed domem. Później złapał za rękę Tokiyę i szli sobie wolno w stronę kina.
*Wychodzi*

Tom

Zgodził się z chłopakiem, że przydało by już się położyć. Pociągnął go za rękę i poszli do sypialni. On sam nie był za bardzo śpiący, ale może to dla tego, że późno dzisiaj wstawał. Na myśl mu wpadło, że niedługo powinien pójść do pracy, w końcu nic mu nie jest żeby siedzieć w domu i nic nie robić.
- Idziesz jutro do pracy? Nie wiem, na którą godzinę nastawić budzik.