Salon

Tokiya

Zaraz po kąpieli Tokiya poczłapał leniwie do salonu, żeby wciągnąć na tyłek swoje ubrania. Było nieco chłodno nawet w domu, a nie specjalnie chciał się rozchorować. Miał teraz ochotę po prostu trochę polenić się w towarzystwie swojego chłopaka.
- Myślałeś już nad tym obrazem na wystawę? - zapytał, przypominając sobie o ich rozmowie jakiś czas temu. Naprawdę był ciekaw, co takiego Tom wybierze, by oczarować ludzi swoimi umiejętnościami.

Tom

- Tak... Właściwie to jedyne co teraz wydaję mi się być najpiękniejszym modelem na ten obraz jesteś ty - odpowiedział i spojrzał mu prosto w oczy. Myślał już nad tym, naprawdę. Nie wiedział czemu, ale ostatnio wszystko inne przestało mu się podobać. Zwłaszcza, że miał ochotę rysować tylko jego cudowną twarz z tym szczerym uśmiechem i roziskrzonymi oczami.

Tokiya

Na dobrą sprawę nie spodziewał się usłyszeć od Toma takiej odpowiedzi. Jego oczy otworzyły się szerzej, usta rozchyliły, a policzki pokryły rumieńcem. Zaskoczył go i przez chwilę Tokiya nie miał pojęcia, co mu powiedzieć.
- Mówisz poważnie...? Znaczy... Nie wiem, czy w ogóle bym się nadawał - stwierdził trochę zmieszany. - W końcu dla ciebie to bardzo ważna praca - dodał po chwili. Nie zmieniało to jednak faktu, że w jego żołądku aż przewracało się z ekscytacji. Z pewnością dziwnie by się czuł, gdyby za sprawą Toma inni mogli oglądać jego twarz, o ile tylko twarz, na obrazach. Choć z pewnością byłoby to miłe.

Tom

- Oczywiście, że tak. Jesteś bardzo przystojny, cudowny, masz słodki uśmiech i piękne oczy oraz włosy, rysy twarzy... Jakby cię ludzie zobaczyli na tym obrazie to zakochaliby się w tobie od razu. No ale nie będę cię zmuszał do niczego. Już ty zadecydujesz czy będziesz chciał. Może akurat, dzięki tobie by mi się udało? - Uwielbiał go zawstydzać. Po prostu uwielbiał jak jego policzki tak słodko się rumieniły.
Na jego usta wpłynął delikatny uśmiech. Dłonią pogłaskał jego policzek i cmoknął go w usta. Jeżeli o niego chodzi, to mógłby mówić o Tokiyi przez cały czas.

Tokiya

Miał wrażenie, że im więcej pochlebnych rzeczy słyszy o sobie z ust Tom, tym bardziej robi się czerwony. Nie, żeby nie zdawał sobie sprawy ze swojego wyglądu - dotąd przecież zawsze bez oporów go wykorzystywał, jednak przy tym mężczyźnie, każda z tych cech nabierała innej wartości. W końcu Tom był artystą jakby nie patrzeć, a już na pewno w oczach Tokiyi.
- Jeśli tylko mógłbym pomóc... zrobiłbym, o co tylko byś poprosił - odpowiedział mu wreszcie. Choć wbrew temu, co mówił jego chłopak, nie chciał, żeby kochał go ktoś prócz niego. To może i miłe, ale sprawia wiele kłopotów.

Tom

- Nawet nie wiesz jak się cieszę, że to mówisz. Jestem pewny, że gdybym namalował ciebie zwrócił bym na ten obraz ogromną uwagę ludzi. A to o to chodzi, żebym w końcu trochę się wybił z pośród tych wszystkich malarzy. Ale nie chce robić tego wbrew tobie, więc możesz mi powiedzieć jeżeli nie będziesz chciał. Wtedy na pewno wymyślę coś innego -powiedział pogodnie. Naprawdę, nie chciał żeby później Tokiya miał do niego pretensje. To on będzie musiał tego chcieć żeby coś z tego wyszło.

Tokiya

- Ale ja chcę ci pomóc - powtórzył pewnie, uśmiechając się do swojego chłopaka. - Skoro uważasz, że dzięki temu odniesiesz sukces, zrobię to bardzo chętnie - stwierdził, rumieniąc się nieco. Był ciekaw tak naprawdę, jaki rodzaj obrazu będzie chciał narysować Tom, szczególnie po tym, jak ostatnio rysował go nago. Na wpół świadomie Tokiya zwilżył wargi językiem. Tak, to było na pewno ciekawe doświadczenie.

Tom

- No dobra, ale mamy jeszcze sporo czasu, więc poczekamy jeszcze kilka dni jak najdzie mnie ogromna wena na malowanie. Chcę żebyś wyszedł perfekcyjnie - powiedział i po raz kolejny cmoknął go w ustach. W jego głowie już zaczął formować się obraz jak powinno wyglądać jego nowe dzieło.

Tokiya

- W porządku - odparł krótko, uśmiechając się do niego. Stwierdził jedynie, że żeby pójść zobaczyć ten obraz na wystawie, chyba będzie musiał się przebrać. Inaczej będzie czuł się idiotycznie, gdy ludzie zorientują się, że to on jest tam narysowany. Wolałby nie przyciągać w ten sposób ludzkich spojrzeń. A był pewien, że Tom zechce, by poszedł tam z nim. Nie potrafiłby odmówić mu dotrzymania towarzystwa w tak ważnym momencie.

Tom

Był zadowolony, że chłopak jest pewny tego, że chce być namalowany na obrazie, którego będzie oglądać cała masa ludzi. Właściwie to chciałby aby ta wystawa odbyła się szybciej niż za ponad miesiąc. Już teraz był pewny swojej wygranej.
- Masz ochotę coś porobić ciekawego? - On sam nie miał za bardzo pomysłu co mogli by robić oprócz lenienia się, ale może akurat Tokiya wpadnie na jakiś ciekawy pomysł.

Tokiya

Zastanowił się nad pytaniem Toma. Właściwie nie planował nic wcześniej, ale skoro już pytał, zawsze można było coś wymyślić, prawda? Minęła chwilka nim wpadł na to, co mogliby porobić.
- Właśnie miałem ci mówić, że w najbliższym czasie będę jednak robił to prawo jazdy - powiedział wesoło. - Dostałem odpowiedź od szefa, no i... Wydaje mi się, że obiecałeś mi kiedyś poduczyć mnie czegoś zanim zacznę - stwierdził, przyglądając mu się uważnie. W końcu mężczyzna mógł nie mieć ochoty na coś takiego.

Tom

- A tak, pamiętam. Jasne chętnie porobię coś innego niż tylko siedzenie w domu. Jedyne miejsce jakie mi przychodzi do głowy, gdzie mógłbyś się zacząć uczyć jest parking w lesie. Nie najlepsze, ale tam praktycznie nigdy nie ma kontroli. Gorzej będzie tam dojechać skoro nie mam prawa jazdy, ale raz się żyję. Może akurat nam się poszczęści. Będzie zabawnie - stwierdził. A przynajmniej miał taką nadzieję, bo nie uśmiechało mu się płacić mandatu. No ale gorsze rzeczy się robiło. - Nie mogłeś sobie wybrać gorszego terminu na zdawanie. Zima, nie najlepiej.

Tokiya

Zrobił trochę głupią minę na wspomnienie o tym, jak Tom stracił prawo jazdy. Cieszył się jednak, że była to jedyna rzecz, którą stracił. Westchnął ciężko i podrapał się po karku.
- Całkiem zapomniałem, wybacz... - wymruczał. - Może to jednak nie jest najlepszy pomysł. Nie chcę, żebyś miał przeze mnie problemy - stwierdził poważnie. - Jakoś sobie poradzę, żaden samochód mi się nie oprze, zobaczysz - rzucił już nieco weselej. - Najwyżej będę podchodził kilka razy, aż nastanie wiosna.

Tom

- No coś ty, masz zdać za pierwszym razem. Zobaczysz, że tak będzie. Ewentualnie za drugim, ale to już ostateczna opcja. Wiesz co, niedługo mi oddadzą prawo jazdy. Myślę, że już nawet w tym tygodniu. Tak więc może wtedy? - zaproponował z wahaniem. No cóż obiecał, że go nauczy, a nie lubił łamać obietnic. - Za ile dokładnie zaczynasz zdawać? Na razie i tak będziesz miał tylko test z teorii i dopiero za jakiś czas będzie praktyka.

Tokiya

- Wiem o tym - odparł z lekkim uśmiechem. - Jeszcze nie składałem papierów, więc dopiero za jakiś czas. Myślę, że będzie w sam raz, jeśli w przyszłym tygodniu mnie czegoś poduczysz - stwierdził. - Może w takim razie gdzieś się dziś przejdziemy? - zaproponował zaraz potem. Wprawdzie mogli siedzieć w domu, ale znając ich ciągotki do siebie, skończyłoby się znowu na jednym.