Salon

Tristan

W pomieszczeniu było przyjemnie ciepło, w porównaniu z temperaturą na zewnątrz. Tristan nie zdejmował na razie marynarki, aż tak gorąco mu jeszcze nie było. Usiadł na czerwonej kanapie obok Takahiro i ułożył kostkę prawej nogi na lewym udzie. Całe jego ciało było zwrócone lekko w stronę drugiego mężczyzny. Patrzył, jak ten powoli nalewa im wina, jak czerwona ciecz spływa po przezroczystych szklankach na dno pękatych kieliszków, a potem sięga coraz wyżej.
Nie był pewny, co właściwie ma powiedzieć. Co się mówi, siedząc w mieszkaniu u kogoś, kogo poznało się nie dalej, jak pół godziny temu? "Rozbieraj się" nie było raczej dobrym pomysłem. Można było to powiedzieć, gdy Takahiro miał jeszcze na sobie płaszcz, ale teraz? "Czego pan sobie życzy?" też nie pasowało do sytuacji. Nie rozmawiał przecież ani z klientem, ani z dziwką. A Tristan nie przywykł do rozmów z innymi ludźmi.
Wiedział, ze musi się szybko ogarnąć i przejąć kontrolę nad sytuacją, jeśli nie chce sprawiać wrażenia osoby słabej i niepewnej. Poszukując natchnienia, rozejrzał się po pomieszczeniu, starając się znaleźć jakiś punkt zaczepienia.
- Ładne mieszkanie - powiedział ostatecznie. - Sam urządzałeś?
Wiedział, ze to jedno z najgłupszych, najprostszych i najbardziej oczywistych pytań, jakie mógł zadać. Ale wolał chyba to niż ciszę. Czemu w parku tak łatwo się im rozmawiało, a teraz nagle nie wie, co powiedzieć?

Takahiro

- Sam urządzałem.- powiedział z uśmiechem i podał mu kieliszek dotykając niby przypadkowo jego dłoni. Sam ie wiedział czego chce od mężczyzny.
- Nie jest ci w tej marynarce za gorąco?.- zapytał się go upijając łyk wina z kieliszka.

Tristan

- Hm... - mruknął, lekko zamyślony. - Nie, jeszcze nie. Zmarzłem na zewnątrz. Ale obiecuję, że kiedy zrobi się zbyt gorąco, by ją nosić, pozbędę się jej. - Tristan uśmiechnął się do mężczyzny, chwytając za kieliszek i unosząc go do ust. Ledwie umoczył wargi w winie, nie mogąc oderwać wzroku od Takahiro. Zwilżył koniuszkiem języka górną wargę.

Takahiro

Jego wargi kusiły chłopaka, ale nie chciał przesadzać, oblizał lubieżnie własne wargi, uśmiechając się prowokująco. Położył swoją dłoń na jego kolanie i spojrzał mu w oczy, chciał się zabawić, chciał się zapomnieć.
- Skąd pochodzisz?.- powiedział z uśmiechem upijając łyk wina, wiedział że to banalne pytanie ale, nie chciał niczego przyśpieszać chciał aby im obu było dobrze.

Tristan

Tristan zmarszczył brwi i lekko się spiął, ale nie dał tego po sobie poznać.
- Z Londynu. Matka nadal tam mieszka. Co jakiś czas wysyłam jej pieniądze, ale nie utrzymuję z nią kontaktu. Ojciec nie żyje. - Mężczyzna nie miał zamiaru mówić więcej o tym człowieku. Spotkało go z jego strony tyle krzywdy w dzieciństwie. - Jesteś Japończykiem? - zapytał Tristan, przerzucając wzrok z warg Takahiro na jego oczy. Ich spojrzenia się spotkały. Czy mężczyzna celowo go prowokował? Na pewno. Ta ręka na kolanie... A jeśli tak, to po co wszystko odwlekać?
Przełożył kieliszek z winem do lewej ręki, a prawą uniósł i pochylając się do przodu, chwycił w palce kosmyk czarnych jak heban włosów Takahiro, zakładając mu je za ucho. Jego dłoń ześlizgnęła się na szyję chłopaka. Wciąż patrzył swojemu rozmówcy w oczy, ciekawy jak zareaguje. Był gotowy się wycofać, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Takahiro

Odłożył swój kieliszek i położył swoją dłoń na jego torsie.
- Tak jestem Japończykiem.- przyciągnął go do siebie muskając delikatnie jego usta. Uśmiechał się delikatnie. Odsunął się od niego. Był ciekaw jego reakcji. Czuł jak przez jego ciało przechodzą dreszcze, starał się powstrzymać przed rzuceniem na niego.

Tristan

A jednak... Tristan uśmiechnął się w odpowiedzi na delikatny pocałunek.
- Całkiem atrakcyjnym Japończykiem - mruknął i położył dłoń na jego dłoni, nim ten zdążył ją zabrać z jego tułowia, a potem przesunął palcami po przedramieniu Takahiro i wyżej, aż do ramienia. Pochylił się do przodu, na oślep odstawiając kieliszek na stół. Ręka, w której go trzymał, drżała. Wysunął język, liznął nim wargę chłopaka i...
Trzask.

Takahiro

Nie przejął się tym trzaskiem, i pocałował mężczyznę, wysunął swój język zachęcając język tamtego do zabawy, po chwili się odsunął.
- Może zmienimy miejsce.- zacisnął dłoń na jego marynarce, chciał tego faceta tu i teraz.

Tristan

- Rozumiem, że w sypialni masz miękkie łóżko i chcemy z niego skorzystać? - Uśmiechnął się, drapieżnie mrużąc oczy. - Prowadź więc, bo to ostatni raz, gdy pozwalam ci mną kierować.
Ciągnięty przez Takahiro wstał z kanapy, gotowy by pójść za chłopakiem.

*z tematu*

Takahiro

Pociągając go za sobą zaprowadził go do swojej sypialni.
- Jeszcze zobaczymy.- wyszeptał, z uśmiechem na twarzy.
*z tematu*

Tristan

Przechodząc obok salonu dojrzał na podłodze potłuczony kieliszek. Butelka wciąż stała na stole, a wino nie było złe. Tristan nie zastanawiał się nawet, czy Takahiro będzie zły za to, że zabierze tę butelkę ze sobą. Wszedł do pomieszczenia, chwycił zacisnął palce na szyjce i wyszedł z mieszkania, mając nadzieję, że szybko złapie jakąś taksówkę i wróci do swojego apartamentu.
- A potem się upiję.

*wychodzi*

Takahiro

Wszedł do salonu i położył się na kanapie, z szafki zdjął telefon, ale nie wykręcił numeru, czekał. Bał się że Tristan odbierze. Nie wiedział co mu powie, zachował się jak wariat ale co miał mu powiedzieć. Ze kocha kogoś innego? Że żałuje bo czuję że zdradził swoją pierwszą miłość? Odetchnął głęboko i wykręcił swój numer, gdy usłyszał sygnał, zaczął się zastanawiać, czas kiedy go łączyło trwał strasznie długo. Niestety po chwili się rozłączył i odłożył telefon, rzucił go na kanapę i wstał, po czym skierował swoje kroki do sypialni aby się spakować i pójść do Tristana.
[zt]