Salon

Alex

Alex cicho się zaśmiał i mocnej objął chłopaka- Ależ ty twardy jesteś- powiedział- Przecież każdy czasem płacze, to pomaga. Nie pisnę ani słowa.
Dłonią gładził jego plecy, drugą dłonią obejmując go wpół- Będzie dobrze...

Takahiro

Odsunął się od niego i musnął swoimi wargami jego, wiedział że to sprawi że chłopak pójdzie i go zostawi. Patrzył mu w oczy, na policzkach miał zaschnięte łzy.

Alex

Alex nie drgnął. Nie chciał reagować przesadnie. Może Takahiro właśnie tego potrzebował tego wieczoru. Złapał go za ramiona i wpił się w jego usta. Smakowały czerwonym winem. Pocałunek był krótki ale namiętny.
Alex odsunął się od niego na chwilę - Nie mogę ci więcej dać...chciałbym, ale nie mogę.

Takahiro

- Proszę cię o opuszczenie mojego pokoju.- powiedział rozdarty, dotykając, palcem swoich warg.
- Ja nie potrzebuję łaski, nie potrzebuję niczego.- odsunął się od niego i usiadł na kanapie po czym wyciągnął z kieszeni spodni żyletkę i zaczął ją obracać w palcach.
- Lepiej wracaj do niego.- wyszeptał, czuł się zraniony, i to bardzo, ten chłopak go fascynował ale nie mógł nic na to poradzić.

Alex

Alex nie wiedział co zrobić. Chłopak go otwarcie wyrzucał z domu. Widok żyletki w jego rękę, przyprawił Alexa o dreszcze. Sam nie wiedział, czy chłopak mówi to z nerwów czy faktycznie nie chce go widzieć.
- Ja nie robię niczego z łaski, a już na pewno nie idę z nikim do łóżka. Widzę, że to ty chciałeś poprawić sobie humor zabawiając się ze mną, bo skoro nie możesz się ze mną pobawić to najlepiej zabawkę wyrzuć skoro jest bezużyteczna. Naprawdę chciałem ci pomóc...
Krzyknął i ruszył w stronę drzwi wyjściowych.

Takahiro

Wstał i złapał go za rękę i przyciągnął do siebie całując namiętnie.
- Nie chce abyś był zabawką, przybyłem tutaj aby znaleźć kogoś kto wypełni moje życie.- wyszeptał i pocałował go w czoło.
- Niestety źle trafiłem znowu.-spojrzał mu w oczy łapiąc jego twarz w swoje dłonie.

Alex

- Nie trafiłeś źle- zaczął mówić Alex- ale źle zacząłeś... A to wiele potrafi zmienić. Posłuchaj, nie mogę ci nic obiecać, bo zwyczajnie cię nie znam, rozumiesz? Będziesz moim sąsiadem, poznamy się. Może lepiej zacząć od przyjaźni a nie od łóżka?

Takahiro

- Lecz ty jesteś z tamtym, widzę w twych oczach jak ci na nim zależy i jak mu zależy na tobie.- nie wypuścił jego twarzy ze swoich dłoni, patrzył mu w oczy, złożył na jego wargach delikatny jak muśnięcie skrzydeł motyla pocałunek pełen obietnicy, jakby chciał wyrazić tym że nie jest mu obojętny i nie chce aby był zabawką.

Alex

- Ryana też muszę dopiero poznać. Fakt łączy mnie z nim więcej, bo zaczęliśmy właśnie od łóżka ale by być kimś trzeba czegoś więcej. Masz rację ,że zależy mi na nim, ale nie chce byś ty z tego powodu zniknął z mojego życia. Poznajemy różnych ludzi, dopiero po pewnym czasie możemy stwierdzić czy ktoś może być dla nas partnerem czy przyjacielem. Tak jest i Ryanem i z tobą. Przecież nie muszę wybierać...

Takahiro

- Kiedyś będziesz musiał wybrać, kogoś.- wyszeptał i odsunął się od niego.
Zapisał na jakiejś karteczce swój numer telefonu i mu go podał.
- W razie czego jakby mnie nie było tutaj w mieszkaniu.- uśmiechnął się do niego delikatnie.

Alex

Alex wziął jego numer. Uśmiechnął się do niego ciepło. Pocałował go w policzek- Ale jeszcze nie teraz...- wyszeptał - Ale lepiej będzie jak wrócę do siebie. Nie chce by Ryan się obudził i zauważył że mnie nie ma.

Takahiro

- Dobrze, skoro musisz.- pocałował go w czoło i się uśmiechnął do niego.
- Pamiętaj jak coś zawsze służę pomocą.- zaśmiał się, a na jego twarzy pojawiła się znowu maska.

Alex

Alex złapał za klamkę ale nie otworzył drzwi. Odwrócił się do chłopaka i popchnął go na ścianę. Połączył ich usta w namiętnych pocałunku. Długim...Pozwolił by ich języki dotykały się delikatnie. Trwało to dłuższą chwilę. Alex odsunął się od twarzy Takahiro i zaniknął za drzwiami wyjściowymi.

Takahiro

zdążył oddać pocałunek, czując język chłopaka był szczęśliwy, gdy ten zniknął za drzwiami, Takahiro stał tak dłuższą chwilę nie wiedział co się stało.
- Co się ze mną dzieje?.- zapytał się sam siebie dotykając miejsca w którym jego serce biło jak oszalałe. Ruszył w kierunku sypialni musiał się zdrzęmnąć lecz wiedział że nie uda mu się zasnąć.

Takahiro

Wszedł do salonu zapraszając mężczyznę do środka.
- Rozgość się.- powiedział a na jego twarzy pojawił się sztuczny uśmiech, rzucił płaszcz na pobliski fotel i wyciągnął z barku wino razem z kieliszkami które postawił na stole. Usiadł wygodnie na kanapie i otworzył butelkę, nalewając wina do kieliszków.