Salon/Kuchnia/Jadalnia

Ryan

Uśmiechnął się po raz kolejny i pogłaskał jego policzek. - Możemy zostać tutaj - powiedział i usiadł wygodniej tak, żeby Alex mógł dobrze się ułożyć. Teraz wyglądał naprawdę słodko, a myśl, że był tylko jego, była jeszcze lepsza.

Alex

- Fajnie, może masz jakieś filmy ze swojego dzieciństwa albo coś z rodziną? Z chęcią bym coś takiego obejrzał.

Ryan

Westchnął cicho i delikatnie przesunął Alexa, żeby móc wstać.
-Mam, ale obiecaj, że nie będziesz się śmiał - powiedział poważnie. No cóż, dostał ten film od matki, na ostatnie urodziny. Są tu chyba momenty z każdego roku jego życia i każde urodziny. Jest nawet jakieś pięć minut z okresu jego buntu, czyli okresu ciemności, jak nazywał te lata jego brat. Miał wtedy długie, czarne włosy i malował się codziennie. Jest też coś, co przedstawia go całkowicie naturalnie, jako słodkiego blondynka.

Alex

- Super - powiedział z entuzjazmem Alex - A masz coś do jedzenia? Paluszki, chipsy? Zawsze jak coś oglądam to lubię coś wcinać. Puszczaj szybko, fajnie,że poznam cię lepiej.

Ryan

Zaśmiał się cicho i wyjął z szafki płytę. Włożył ja i podał pilot Alexowi.
-Chyba wolę na to nie patrzec - powiedział i delikatnie się uśmiechnął. - Zrobię coś do jedzenia i zaraz przyniosę. Nie jedliśmy jeszcze śniadania. Chcesz kawę? - spytał i podszedł do niego. Nachylił się nad jego twarzą i cmoknął jego usta. - Mam nadzieję, że ten cały film cię nie wystraszy. Robiła go moja mama, a mamy trochę odmienny stosunek, co do normalności.

Alex

- Nie martw się, nie przestraszę się, a kawy się z chęcią napiję - powiedział Alex i po chwili spojrzał na ekran na którym, ukazały się pierwsze zdjęcia Ryana jako słodkiego blondynka. Nim Ryan zdążył dojść do kuchni Alex zanosił się od śmiechu.

Ryan

Zanim wyszedł zdążył usłyszeć śmiech Alexa. Wiedział, po prostu wiedział, że tak będzie. Szybko zrobił kawę i kanapki. Wyjął też paluszki i ciastka. Położył to wszystko na tacę i znów zrobił do salonu. Bał się, że teraz brunet cały czas będzie się z niego śmiał.

Alex

- Byłeś słodkim dzieckiem - powiedział Alex i pocałował go czule, potem znów spojrzał na ekran - Jesteś podobny do mamy, piękna kobieta.

Ryan

Postawił tacę na stoliku i usiadł przy Alexie. Z przyjemnością oddał pocałunek.
-Bardzo dużo osób mówi, że jesteśmy do siebie podobni - powiedział i uśmiechnął się do chłopaka. Siedział naprawdę blisko niego, więc bez problemu mógł co chwilę składać pocałunki na jego szyi. Cieszył się, że Alex już się nie śmieje, ale nadal był trochę zawstydzony.

Alex

- A to co? Buntownik z wyboru ?- zapytał Alex, widząc nastoletniego Ryana, w makijażu, długich włosach i ubranego całego na czarno - Nastolatkiem to już nie byłeś takim słodkim -stwierdził Alex. Objął Ryana ramieniem i mocno przytulił.

Ryan

Zaśmiał się cicho i wtulił się w Alexa. - Jak to, nie byłem słodki? Tylko na mnie popatrz - powiedział i uśmiechnął się do niego naprawdę słodko. Mógł się założyć, że teraz, gdyby nie praca, nadal wyglądałby tak, jak wtedy.

Alex

Alex zaśmiał się i pocałował wargi Ryana, które ułożyły się w słodki uśmiech - No teraz to jesteś prawdziwy słodziak. Chodź tu do mnie- powiedział Alex pociągnął Ryana i obaj położyło się na kanapie.

Ryan

Mruknął cicho zadowolony i objął Alexa w pasie. Uwielbiał go. - Lubisz takich słodkich chłopców? - spytał uśmiechnięty i nosem przejechał po policzku mężczyzny. Cieszył się, że mogą być teraz razem.

Alex

- Uwielbiam słodkich chłopców, a najbardziej ciebie skarbie. Kocham cię - powiedział i pocałował go w policzek- Masz słodką buźkę i uśmiech, ale najsłodszy jesteś tutaj - wyszeptał Alex, kładąc dłoń na rozporku Ryana.

Ryan

-Ej! - zawołał, kiedy dłoń Alexa dotknęła jego męskości. Co prawda przez spodnie, ale i tak. - Ktoś tu jest chyba chory - zaśmiał się i pocałował chłopaka w usta. - Kocham cię.