Sypialnia

Bill

-Co będziemy robić? - spytał po chwili. Miał ochotę wyjść na spacer, ale chyba lepiej nie wychodzić z domu. Nie zamierzał później leżeć przez tydzień w łóżku. Zrobiło mu się trochę gorąco, więc odkrył kołdrę i ściągnął swoją koszulę. Może najpierw powinien wziąć prysznic. Zawsze po nim lepiej się czuł. No i chyba naprawdę dziś nie mogli już nigdzie wyjść, więc prysznic nie był najgorszym pomysłem.

Rafael

- Też się nad tym zastanawiam. Raczej nie mamy dużo do wyboru... - mruknął, wpatrując się w niego. Myślał o czytaniu. To znaczy, każdy z nich czytałby swoją książkę, ewentualnie on czytałby na głos. Ale szybko odrzucił ten pomysł. - Możemy wziąć kąpiel, a później pomyślimy co dalej.

Bill

Uśmiechął się szeroko i pocałował go w policzek.
-Chyba potrafisz czytać mi w myślach - wymruczał i przygryzł jego ucho. Postanowił naprawdę nie myśleć o tym, czego się dowiedział. Teraz przecież nie miało to wielkiego znaczenia. Byli razem, więc Rafael musiał coś do niego czuć. Miał nadzieję, że jest to coś więcej niż zwykła sympatia.
-Masz laptopa, prawda? Moglibyśmy później posłuchać jakiejś muzyki, albo pokazałbym ci filmiki z występów mojego starego zespołu.

Rafael

- W porządku - powiedział, wstając z łóżka. Poczekał, aż Bill wyplącze się z pościeli i razem poszli do łazienki, gdzie spędzili jakieś pół godziny, mocząc się w wannie. Wrócili do sypialni, Rafael skoczył jeszcze po komputer i weszli do łóżka. Tam sprzęt został przekazany szarowłosemu, bo tylko on wiedział co wpisać.

Bill

Szybko wyszukał kilka filmików i włączył je, by zaczęły się ładować. Miał nadzieję, że Rafaelowi się spodoba. Kiedyś wyglądał trochę inaczej. Miał dłuższe włosy i codziennie robił sobie makijaż razem z malowaniem paznokci. Lubił tamte czasy. Było naprawdę fajnie. Przynajmniej teraz miał dużo wspomnień. Włączył filmik i usłyszał pierwsze sekundy piosenki. Swoją ulubioną zostawił na koniec. Widział to już milion razy, więc teraz nie patrzył na komputer, tylko na swojego mężczyznę.

Rafael

Z początku słuchał piosenki, ale kiedy zobaczył jak wyglądał Bill, coś mu się w żołądku przewróciło. I to nie dlatego, że wyglądał źle, a dlatego, że kogoś mu przypominał. Długie włosy, czarne paznokcie, makijaż... Tak, zdecydowanie kogoś mu przypominał. Nie mniej nie dał nic po sobie poznać i uśmiechnął się kilka razy, widząc co on wyprawiał na scenie. Wyglądał dość zabawnie w niektórych pozycjach, ale trzeba przyznać, że całkiem nieźle śpiewał. Może to nie był jego ulubiony rodzaj muzyki - przynajmniej nie, od kiedy skończył jakieś dwadzieścia lat - ale w wykonaniu Billa nawet to do niego trafiało.

Bill

Mężczyzna uśmiechnął się kilka razy, ale nic nie mówił. Pozwolił mu obejrzeć do końca i dopiero wtedy spytał zniecierpliwiony: - Podoba ci się? - Jego wzrok był pełen nadziei. Chciał podobać się Rafaelowi, ale wolał usłyszeć prawdę niż kłamstwo.
Tabletka chyba zaczęła działać, bo głowa przestała go już boleć i czuł się prawie dobrze.

Rafael

Spojrzał na niego i widząc to spojrzenie zaśmiał się. Wyglądał prawie jak kot ze Shreka.
- Tak, podoba. Może to nie do końca muzyka, którą chciałbym słuchać codziennie, ale w twoim wykonaniu jest to całkiem niezłe - powiedział spokojnie, dając mu całusa w wargi.

Bill

Odłożył laptopa na bok i wszedł swojemu chłopakowi na kolana. Lubił go tak nazywać. To nic, że na razie tylko w myślach, ale i tak to lubił. Popatrzył na niego chwilę i zaczął wolno całować jego szyję, policzki i w końcu usta. Jutro nie będzie go widział przez cały dzień, więc teraz musi się nim nacieszyć. Pamiętał, że w torbie ma coś, co przygotował na dzisiejszy wieczór, ale sam już nie wiedział czy tego chce. Wtedy Rafael szybko mógłby się nim znudzić.

Rafael

Mruknął cicho w jego usta, prowokując pogłębienie pocałunku. Wsunął język między jego wargi i chwilę nie pozwalał mu się od siebie odsunąć. A kiedy w końcu się od niego oderwał, uśmiechnął się jedynie. Nic więcej tego dnia nie oczekiwał po tym, jak Bill źle się poczuł. Jeszcze będzie czas, by się sobą nacieszyć, czyż nie? Pogładził go po policzku, a później położył mu obie dłonie na biodrach, żeby pogładzić je nieco.

Bill

Kiedy przestali się całować zaczął myśleć o tym, co przygotuje jutro na kolację. Musiało to być coś dobrego, ale niestety nic nie przychodziło mu do głowy. Z deserem nie będzie problemu, bo to jego specjalność, ale danie główne ciężko będzie wymyślić.
-Zostaniesz jutro na noc? - spytał po chwili. Chciał, żeby został, ale jeśli nie będzie chciał, to nie będzie go zmuszał. Mężczyzna nie miał na sobie koszulki, więc mógł bez problemu oglądać jego ładne ciało.

Rafael

- A nie ustaliliśmy już wcześniej, że zostaję? - zapytał, nieco tym faktem zdziwiony. Zdawało mu się, że już o tym rozmawiali. Czyżby skleroza? W tym wieku? Cóż, możliwe... - W każdym razie tak, zostaję jutro na noc - powiedział z uśmiechem. Zerknął w stronę laptopa. - Rozumiem, że już nie słuchamy muzyki? - mruknął rozbawiony.

Bill

Pocałował go jeszcze w policzek i zszedł z jego kolan, po czym na swoim miescu.
-Możemy wrócić do słuchania, jeśli chcesz. Dalej oglądamy to, czy szukamy czegoś innego? - spytał. Kiedy tak wcześniej oglądał swoje występy stwierdził, że fajnie byłoby znów coś nagrać. Nawet dla samego siebie. Być może znajdzie się ktoś, z kim mógłby popracować nad nowymi piosenkami. Miał już bardzo dużo pomysłów.

Rafael

- Obojętnie. Mówiłem ci już, że nie słucham zbyt często muzyki - powiedział spokojnie. Właściwie było mu wygodniej z nim na kolanach, ale skoro już zszedł, to trudno. Nie będzie go na siebie znów wciągał. - Puść mi coś, co lubisz - dodał, przeciągając się.

Bill

Wyszukał kilka spokojniejszych piosenek i włączył je, a później przytulił się do mężczyzny. Zrobiło mu się trochę zimno, więc przykrył ich kołdrą. Nie wiedział co ma mówić, więc czekał aż brunet coś powie. Mogli też nie mówić nic, tylko słuchać muzyki. Czuł jednak, że tak szybko zaśnie, choć tego nie chciał.