Świetlica

Rafael

Duże pomieszczenie wypełnione regałami na książki i stołami. Można się tutaj pouczyć, ale nie tylko. Na środku pomieszczenia znajduje się również spory telewizor, przed którym ustawione są trzy kanapy czteroosobowe. Pod prawą ścianą stoją piłkarzyki, a pod lewą odtwarzacz CD. To zwykle w świetlicy organizuje się wszystkie zabawy, oczywiście po wcześniejszym otrzymaniu zgody od kobiet z portierni.

Mark

Właściwie to on też bardzo lubił muzykę, a książki... Zdarzało się, że czytał. Rzadko, ale jednak.
Przez całą drogę był pogrążony w swoich myślach, od czasu do czasu tylko zerkał kontem oka na Danny'ego.
W końcu stanął przed drzwiami do świetlicy. Otworzył je i puścił nowego przodem, a sam wszedł chwilę po nim.
- Tak więc to moim zdaniem, najfajniejsze pomieszczenie w całym tym nędznym budynku. Właściwie można tu robić wszystko co się żywnie podoba, chociaż trzeba uważać na babki z portierni, bo czasami potrafią nieźle namieszać.

Alex

Mark całą drogę milczał. Danny miał wrażenie,że nie jest zadowolony z tego,że musi go oprowadzać. Cicho westchnął i skupił się na swoim batonie. Mark odezwał się do niego dopiero na dole. Wspomniał coś o świetlic, ale Danny usłyszał jego słowa dopiero pod koniec jego wywodu.
-Okej, wszystko czyli co? Często tu przychodzisz- zapytał patrząc na dość kolorowe pomieszczenie.

Mark

- No wszystko czego nie możesz robić normalnie w pokoju - powiedział i stanął trochę bliżej niego. - Przychodzę tu nawet często, ale raczej wolę spędzać czas w innym miejscu. Później ci je pewnie pokażę.

Alex

Był ciekawy co to za miejsce.Patrząc na Marka czuł ze to coś dziwnego. -A na stołówce jest dobre jedzenie?

Mark

- To zależy co kto lubi. Może nie jest jak w jakiejś wytwornej restauracji, ale jest nie złe. Posiłki są dawane tylko rano i wieczorem. A jak jesteś głody to możesz sam sobie coś przygotować w środku dnia. Co w moim przypadku kończy się opychaniem słodyczami, bo nie umiem przyrządzić nic smacznego - powiedział i patrząc mu w oczy uśmiechnął się delikatnie.

Alex

- Ja czasem gotowałem w domu - powiedział. Uśmiechnął się widząc uśmiech Marka,śliczny uśmiech. - Może kiedyś zjemy coś razem?

Mark

- Brzmi super. - Zwłaszcza, że będzie to kolejna okazja do lepszego poznania się. A Danny wydaje się być naprawdę fajnym chłopakiem. I ładnym. Chciałby go bliżej poznać, bo na razie chłopak nie za bardzo się przed nim otworzył.- Zwłaszcza, że pewnie dobrze gotujesz.

Alex

- Jak sie postaram - zaśmiał się Danny - ale szefem kuchni nie jestem - dodał po chwili - Powiedz mi jakie zasady panują tu z akademiku. No wiesz ,o której trzeba wracać, czy można robić imprezy i czy wolno sprowadzać chł...towarzystwo?

Mark

- No właściwie to chyba nie jestem odpowiednią osobą, która powinna powiedzieć ci o zasadach, bo i tak większość z nich łamię. No ale trzeba wracać przed dwudziestą drugą, no chyba że ktoś jest pełnoletni to ma czas do dwudziestej trzeciej. A co do sprowadzania chłopaków - tak chłopaków! Mark doskonale wiedział co chciał powiedzieć Danny. I nawet mu się to podobało. - to jak nie podpadniesz nikomu z personelu to pozwolą ci wprowadzić jakiegoś kolegę. A jak nie, to i tak da się coś z tym wykombinować. Imprezy są dozwolone w świetlicy pod czujnym okiem przemiłych pań z portierni, więc strasznie na nich wieję nudą. Nic ciekawego, naprawdę, żadnego alkoholu ani fajek nawet nie można.

Alex

Twarz Danny'ego przybrała kolor purpury. Nie chciał na dzień dobry, zdradzać swojej orientacji - Głupio mi - powiedział i spuścił głowę.

Mark

Gdy Danny spuścił głowę, Mark odruchowo podszedł do niego tak, że stali teraz od siebie tylko o krok.
- Ej, no co ty. Nie musi ci być głupio, bo nawet nie masz do tego powodu! - powiedział i wyciągnął rękę w jego stronę. Uniósł jego brodę go góry i spojrzał mu w oczy. Był ciekaw jak chłopak zareaguje na taką bliskość.

Alex

Kiedy poczuł na twarzy dłoń Marka, czuł jak jego twarz jeszcze bardziej czerwienieje. Po chwili napotkał jego spojrzenie i znów spuścił głowę cofając się o krok w tył - Mark, ja...- zabrakło mu słów.

Mark

Odnotować w pamięci. Danny nie reaguje dobrze na takie gesty. Też się od niego odsunął. Jak mógł się zachować tak bardzo, bardzo źle? Oczy mu zabłysnęły. Chyba inaczej powinien zadać sobie to pytanie. Dlaczego on tak bardzo lubi zachowywać się tak bardzo źle? Pewnie chłopak sobie pomyślał, że chce zrobić niewiadomi co. A skądże, teraz będzie już trzymał łapki przy sobie.
- Mhm... dobra, rozumiem.

Alex

- Chyba nie do końca - zaczął niepewnie Danny - Miły z ciebie chłopak, naprawdę, ale jak, no wiesz...dopiero się uczę grać w tej lidze. I czasem nie wiem jak się zachować.Przepraszam.