Hotel

Tristan

- Ktoś dzwonił? - zapytał Tristan, widząc, że Takahiro trzyma w ręce telefon.
Usiadł obok niego i sięgnął po jedzenie i pusty kieliszek dla siebie. Dopiero potem spojrzał na twarz chłopaka, uważnie jej się przyglądając. Dostrzegł w niej jakąś subtelną, niemal nieuchwytną zmianę i uniósł brwi. - Coś się stało?

Takahiro

- Mam się przenieść z mojego mieszkania.- wyszeptał i zaczął powoli jeść. Był nieobecny zastanawiał się gdzie się podzieje do póki nie kupi sobie czegoś.-Nie widziałeś może jakiś ogłoszeń, cena nie gra roli.- wyszeptał i nie ruszając jedzenie wstał i podszedł do okna opierając się o nie czołem. Nie wiedział co ma zrobić.- Mam tydzień na opuszczenie mieszkania.-odwrócił się w stronę mężczyzny i usiadł na ziemi.

Tristan

Tak po prostu?
- Czemu? Przecież dopiero się wprowadziłeś, prawda?
Wziął talerz chłopaka i swój, a potem usiadł na podłodze na przeciwko czarnowłosego, kładąc je pomiędzy nimi.
- Jedz, bo byłeś głodny - powiedział Tristan, wskazując podbródkiem lazanię. - I opowiadaj - dodał po chwili, przełykając kęs swojej porcji.

Takahiro

- Nie wiem dlaczego, pewnie znowu coś mój manager wymyślił.- wzruszył ramionami i odsunął od siebie talerz.- Już nie jestem głodny, teraz muszę wymyślić gdzie zamieszkam, znaleźć jakieś mieszkanie albo dom.- podkulił nogi i oparł brodę na swoich kolanach i spojrzał na mężczyznę.

Tristan

- Jeśli chcesz, możesz zająć gościnną sypialnię u mnie - powiedział Tristan, widząc, jak chłopak przejmuje się całą tą sprawą. I natychmiast sam się za to zbeształ w myślach. Co ty w ogóle robisz, idioto? To że się z nim pieprzyłeś, nie znaczy, że masz obowiązek przygarnąć go jak jakiegoś bezdomnego psa. - Oczywiście do czasu, gdy znajdziesz sobie coś własnego - dodał, kładąc rękę na jego kolanie i uśmiechając się pokrzepiająco.

Takahiro

Odsunął się od niego.
- Poradzę sobie sam.- warknął i wstał. Poszedł do sypialni i pozbierał jakieś czyste ciuchy po czym wszedł do łazienki. Napuścił wodę do wanny po czym zrzucił z siebie szlafrok i powolnym krokiem znalazł się w wodzie podkulił nogi i zaczął płakać. Żałował że to zrobił z nim, gdy się uspokoił umył się i wyszedł z wanny zobaczył na swoich udach ślady po paznokciach Tristana. Chłopak tylko się ubrał i z ręcznikiem na głowie wyszedł z łazienki.

Tristan

Był tak zszokowany reakcją czarnowłosego, że przez chwilę nie mógł się ruszyć.
Gdy tylko Takahiro wszedł do łazienki, Tristan usiadł na podłodze obok drzwi i czekał, aż chłopak wyjdzie. Słyszał zza ściany przytłumiony płacz. Jego ramiona opadły i westchnął.
Co ja takiego znowu zrobiłem nie tak?
Gdy Takahiro wreszcie wyszedł, Tristan szybko podniósł się, stanął za nimi i położył mu dłonie na ramionach.
- To źle, że zaproponowałem ci, żebyś ze mną mieszkał? Niczego w zamian nie chcę, wcale nie oczekuję, że pomieszkując razem ze mną, będziesz się mi oddawać w łóżku ani nic w tym stylu.. - powiedział niepewnie.
Dłonie przesunął w dół ramion chłopaka, a potem, trzymając go za przedramiona, odwrócił delikatnie w swoją stronę. Było mu wstyd, że musi na ten temat rozmawiać, że musi takie rzeczy tłumaczyć. Czuł, jak na policzki wstępuje mu rumieniec.

Takahiro

- Żałuję.- warknął a po jego policzkach popłynęły łzy wyrwał się z jego uścisku i zaczął się pakować, starając nie płakać. Gdy się spakował ubrał płaszcz i rękawiczki i przełożył torbę na ramię.- Żałuję że to zrobiliśmy....Ja znikam, pokój jest opłacony wystarczy że oddasz klucz.- podszedł do drzwi i złapał za klamkę.

Tristan

Poszedł za nim i szarpnął go za ramię.
- Co ty sobie, do cholery, wyobrażasz?! - krzyknął. - Że będę cię prosił, żebyś został? Że obrzucę cię kwiatami? Różami? - Jego głos złagodniał, bo przypomniał sobie, jak Takahiro pięknie wyglądał, siedząc w jego ogrodzie. Róże niedługo przekwitną, jakkolwiek trwałe i odporne gatunki kazał posadzić, nie wytrzymają tych spadków temperatury. Wiedział to. - Przepraszam. Nie chcę, żebyś żałował. - Chciał powiedzieć, że uprzedzał, że to nie najlepszy pomysł, ale się powstrzymał. - Takahiro... Mówiłem poważnie. Wróć ze mną do apartamentu. Nie chcę się zamartwiać, co się z tobą dzieje. A jeśli mnie teraz zostawisz, będę się martwił.

Takahiro

- Zostaw mnie.- otworzył drzwi i z hukiem je zamknął, zaczął szybko zbiegać po schodach, wybiegł z hotelu i wsiadł do stojącej taksówki po czym podał adres własnego jeszcze mieszkania.
[zt]

Tristan

- Kurwa.
Otworzy drzwi i zbiegł na dół, ale zobaczył tylko odjeżdżającą taksówkę. JEGO taksówkę. Tę, którą sam przyjechał.
Ludzie patrzyli na niego jak na idiotę, ale potrzebował chwili, żeby zrozumieć dlaczego. Szlafrok.
- Nie gapcie się tak - wrzasnął zirytowany. Miał już tego serdecznie dość. - Proszę mi zamówić taksówkę, rzucił wracając do środka i mijając recepcję.
Wrócił na górę, Ubrał swoje przemoczone wciąż ubrania, a potem rozejrzał się jeszcze raz po wszystkich pomieszczeniach. Na stoliku dostrzegł telefon. Nie swój. Ten należał do Takahiro. Tristan złapał go i spojrzał na pęknięty ekran, a potem schował go do kieszeni, mając nadzieję, że wilgoć mu nie zaszkodzi. Zziębnięty od mokrego stroju zszedł do recepcji i zostawił na ladzie klucz.
Na zewnątrz czekała już na niego taksówka, podał więc swój adres i rozsiadł się wygodnie na siedzeniu, nie przejmując się tym, że całe przemoknie. W samochodzie było przyjemnie ciepło i zanim zdążyli na dobre stracić jezioro z oczu, Tristan już przysypiał. Śniło mu się, że stał z Takahiro przed szklaną ścianą swojego apartamentu, obserwując padający za nią śnieg.

*z tematu*