Pokój nr 2

Mark

Przez chwilę siedzieli sobie w ciszy. Mark nie mógł odciągnąć wzroku od Andreasa. Chłopak naprawdę mu się podobał. I był słodki z tymi swoimi czułymi gestami, które Mark mu z chęcią odwzajemniał.
- A tak w ogóle to zajmujesz się czymś? Oprócz fotografowania? - zapytał. Chciał z nim trochę jeszcze porozmawiać zanim będzie musiał wychodzić.

Andreas

-Poza nauką jeszcze rysuję - powiedział. Nie okłamał go. Po prostu nie powiedział wszystkiego. Zresztą teraz to już przeszłość. Wstał z łóżka i znalazł w szufladzie kilka swoich rysunków przedstawiających Marka. Nie chciał, żeby chłopak pomyslał sobie, że ma jakąś obsesję, bo tak nie było. Po prostu lubił go rysować. Był bardzo przystojny.
-Wydaje mi się, że nie są złe, chociaż dużo im brakuje do oryginału - powiedział z uśmiechem i podał chłopakowi rysunki.

Mark

Aż nie wiedział co miałby powiedzieć, gdy zobaczył rysunki Andy'ego przedstawiające jego. Oglądał je ze skupieniem. Były naprawdę cudowne, dokładnie go przedstawiały.
- Są świetne, naprawdę umiesz rysować. Tylko... to tak dziwnie oglądać siebie - powiedział z uśmiechem.

Andreas

Rozpromienił się, kiedy usłyszał, że Markowi się podobają.
-Mam też dużo innych, ale nie ukrywam, że te są chyba najlepsze - powiedział i usiadł na brzegu łóżka.
-Chcesz się jeszcze położyć? Może nie powinienem był budzić cię tak wcześnie - pomyślał głośno i uśmiechnął się przepraszająco do chłopaka.

Mark

Oddał Andreasowi jego rysunki i wstał z łóżka. Rozciągnął się i spojrzał na niego.
- Nie właściwie to ja się będę już zbierał. Wpadnę do ciebie później - powiedział i pocałował go mocno w usta. Musiał przecież pogadać z Dannym, wytłumaczyć mu... A będzie mu z tym naprawdę ciężko.

Andreas

Wstał z łóżka i przytulił się do Marka.
-Będę na ciebie czekał - powiedział z uśmiechem i jeszcze raz spróbował jego ust.
Na pewno nie będzie się nudził. Musi trochę się pouczyć, a później może poszuka jakichś ofert pracy. Chyba nic nie było dzisiaj w stanie zniszczyć jego humoru.

Mark

- Więc do zobaczenia... - powiedział. Mocno go uścisnął i pogłaskał jego policzek, po czym wyszedł z jego pokoju. Stresował się tym co może zrobić Danny. Właściwie to nie znał go aż tak bardzo żeby wiedzieć jak zareaguje. Zacisnął dłonie w pięści i spróbował się uspokoić. Przecież to do niego nie podobne żeby stresował się takimi rzeczami.
*Wychodzi*

Andreas

Kiedy Mark wyszedł wziął szybki prysznic, a później równie szybko wrócił do swojego pokoju. Pościelił łóżko i zaniósł rysunki na miejsce. Później wyjął z szafki książki i zaczął się uczyć. Poszło mu bardzo szybko, więc kolejnym zajęciem było przeglądanie gazet i ofert pracy. Potrzebował czegokolwiek, byle tylko zarobić.

Mark

Mark stanął przed drzwiami Andy'ego i zapukał w nie. Po chwili wszedł do jego pokoju, a jego wzrok skupił się na chłopaku.
- Hej - powiedział. Mimowolnie się uśmiechnął gdy go zobaczył - Nie przeszkadzam? - spytał patrząc jak chłopak pochyla się nad jakimiś gazetami.

Andreas

Uśmiechnął się, kiedy zobaczył Marka.
-Oczywiście, że nie - odpowiedział z uśmiechem i wstał z łóżka. Trochę się zapomniał przeglądając gazety i jeszcze nie zdążył się przebrać. Podszedł do chłopaka i pocałował go delikatnie w usta.
-Cieszę się, że o mnie nie zapomniałeś.

Mark

- O tobie nie da się zapomnieć - odparł pogodnie. Taki całus naprawdę był w stanie poprawić humor, ale chyba dla Marka było to zbyt mało. Przyciągnął Andy'ego do siebie bliżej i złożył na jego ustach długi, czuły pocałunek. Rękę wsunął w kosmyki jego włosów, bo nie chciał żeby Andy zbyt szybko się od niego odsunął.

Andreas

Westchnął cicho z przyjemności i oddał pocałunek Marka. Pociągnął go za rękę w stronę łóżka a później ściągnął czapkę chłopaka i usiadł na jego kolanach.
-Tęskniłem za tobą - powiedział zgodnie z prawdą i zaczął składać drobne pocałunki na szyi szarowłosego.

Mark

Objął chłopaka w pasie i odchylił bardziej głowę w bok żeby dać mu lepszy dostęp do swojej szyi. Było mu z nim dobrze, zwłaszcza gdy czuł jego pocałunki na swoim ciele.
- Ja za to nie mogłem przestać o tobie myśleć - powiedział również zgodnie z prawdą. Nie było godziny, w której nie myślałby o Andym. Jego ręce powędrowały pod koszulę chłopaka, a on zaczął gładzić jego brzuch i tors.

Andreas

Chciał, by Mark go dotykał, ale nie chciał, żeby myślał, że on chce od niego tylko jednego. Pocałował go jeszcze raz w policzek, a później zszedł z jego kolan i usiadł obok.
-Przepraszam, ale ja nie chcę cię tylko w ten sposób - powiedział cicho i zawstydzony zaczął bawić się dłońmi. Naprawdę kochał Marka i może kiedyś on też go pokocha. Właśnie tego chciał, a nie bycia zwykłą zabawką.

Mark

- To dobrze. Nawet bardzo dobrze, bo znaczy dla mnie to dużo więcej niż mogłoby ci się wydawać - powiedział i złapał go za rękę. Ale Andy się słodko zawstydził gdy mu to wyznał. Mark naprawdę był zadowolony, że chłopak nie chce z nim tylko seksu. Wiele innych rzeczy było ważniejsze i chyba najpierw powinni się lepiej poznać żeby coś z tego wyszło. - Ale nie musisz od razu się tak ode mnie odsuwać - powiedział z udawanym wyrzutem i pocałował go w policzek.