Wesołe miasteczko

Rafael

Można tutaj przyjść przez większość roku. Jedynie zimą wesołe miasteczko jest zamykane. Miejsce to wprost przytłacza różnorodnością atrakcji - zarówno małe dzieci jak i dorosłe osoby znajdą tu coś dla siebie. Prócz tego jest tu mnóstwo stoisk z różnymi smakołykami: kandyzowane jabłka, popcorn, kiełbaski z grilla, wata cukrowa, to jedynie niektóre z nich. Między gośćmi przechadzają się klauni na szczudłach, mimowie czy kobiety-akrobatki, które najczęściej chodzą na rękach.

Rafael

Musiał zaparkować kilka uliczek dalej i razem z Billem dojść do wesołego miasteczka. Na miejscu było sporo ludzi. Nie chciał, żeby się zgubili, więc chwycił kochanka za dłoń od razu prowadząc go na diabelski młyn. Kupił bilety i usiedli na swoich miejscach. Chwilę później maszyna ruszyła.
- Później kupimy watę cukrową... Co ty na to? - powiedział, obejmując go lekko ramieniem.

Bill

Lubił być tak blisko niego i cieszył się każdą wspólnie spędzoną chwilą. Wcześniej chyba nie wspomniał mu o swoim lęku wysokości. Miał nadzieję, że z nim da radę.
-Jeśli wcześniej nie umrę ze strachu - odpowiedział i wtulił się bardziej w swojego chłopaka. Teraz tak właśnie się czuł. Jakby byli razem. Wiedział, że tak nie jest, ale chyba może sobie marzyć, prawda?

Rafael

Chwila minęła, nim zorientował się, że Bill zwyczajnie się boi. Spojrzał na niego, chwycił go lekko za brodę i odwrócił jego twarz w swoją stronę. Spojrzał mu w oczy.
- Boisz się - stwierdził twardo. - Dlaczego nie powiedziałeś? - zapytał, mrużąc lekko oczy. Nie lubił tego tupu "poświęceń". Zwyczajnie go denerwowały. Może dlatego, że sam nie był za bardzo skłonny do robienia czegoś, czego nie lubił, lub względnie się bał, tylko dla radości innej osoby. Działanie wbrew sobie było głupie.

Bill

Rafael chyba był zły. Nie chciał go denerwować. Było mu trochę smutno, ale postanowił nie myśleć teraz o sobie. Przecież chciał tylko spędzić z nim kilka chwil. Naprawdę nie chciał się kłócić.
-Zamiast się denerwować mógłbyś mnie pocałować i pozwolić przeżyć bez kłótni mój pierwszy raz bez strachu - odpowiedział drżącym głosem.

Rafael

Patrzył na niego chwilę, westchnął i pocałował go. Z początku krótko, później nieco dłużej i namiętniej.
- Nie rób tego - powiedział cicho. - Jeśli czegoś nie chcesz, albo zwyczajnie się boisz, po prostu tego nie rób. - Pogładził jego policzek i znów musnął jego wargi. - Teraz trzęsiesz się ze strachu i żaden z nas nie może się zrelaksować - dodał. Przygarnął go do siebie tak, by oparł głowę na jego ramieniu i spod przymkniętych powiek patrzył na wszystko pod nimi.

Bill

Bał się, że zaraz zwyczajnie się rozpłacze. Nie ze strachu, bo teraz tak naprawdę miał to gdzieś. Było mu źle, dlatego że znów wszystko zepsuł. Odsunął się od Rafaela i zamknął oczy.
-Przepraszam. Nie chciałem zepsuć ci tego dnia - powiedział cicho. Nienawidził zawodzić ludzi, a teraz tak właśnie się czuł. Jak zwykle obwiniał za wszystko siebie. Westchnął cicho i szybko starł z policzka jedną łzę, która jakimś cudem wydostała się z jego oczu. Miał już dość wyrzutów sumienia i nie chciał dodatkowo wyjść za idiotę, który cały czas płacze bez powodu. Przygryzł delikatnie dolną wargę i zaczął bawić się swoją bransoletką, zapominając, że jest tak wysoko.

Rafael

Westchnął znów i ponownie przygarnął go do siebie, by oparł głowę na jego ramieniu. Ciągłe przepraszanie też go nieco irytowało. I normalnie już by sobie odpuścił osobę, w której kilka rzeczy mu się nie podobało, ale problem polegał na tym, że... On kupował go w pakiecie z tymi wszystkimi wadami. Zwyczajnie lubił go niezależnie od tego, czy je miał, czy nie, a te momenty, dosłownie króciutkie chwile, kiedy naprawdę miał ochotę powiedzieć mu coś nieprzyjemnego, szybko mijały. Pocałował go w głowę i w milczeniu czekał, aż przejażdżka na diabelskim młynie się zakończy. Kiedy stali już na dole, chwycił Billa za rękę i uśmiechnął się lekko. Było w porządku, nie był zły, ani obrażony. Po prostu powiedział mu, żeby nie robił niczego wbrew sobie. Pociągnął go więc do automatu z watą cukrową i poprosił największą sztukę.

Bill

Jeśli zrobiłby to, co kazał mu brunet już dawno by go tu nie było. Sam nie kazał mu robić niczego wbrew sobie. Seks w obecności innych ludzi też nie był szczytem jego marzeń, ale jeśli będzie trzeba, to to zrobi. O tym chyba Rafael nie pomyślał. Nie chciał psuć sobie dnia, ale był trochę zdenerwowany. Chociaż raz mógłby docenić to, że zrobił coś, by to właśnie on był zadowolony.

Rafael

Kiedy już dostał watę do ręki i zapłacił, oderwał sobie kawałek i wyciągnął słodycz w stronę kochanka. On się nie gniewał, ale co do Billa, to już takiej pewności nie miał. Więc który z nich nie powinien mówić o tym, co mu się podoba, lub nie? To Rafael nie powinien mówić, że nie lubi takiej uległości i robienia czegoś pod drugą osobę - nie licząc seksu, bo to dla niego był odrębny temat - czy może szarowłosy nie powinien się przyznawać, że boi się wysokości? Z resztą to bez różnicy. Jeśli nie mogą być ze sobą szczerzy w takich kwestiach, to czy jest sens w ogóle poznawać się dalej...? Gdyby mu się chciało, może by o tym pomyślał. Ale teraz chciał spędzić miło czas, więc uśmiechnął się lekko, a przez jego twarz przebiegły nieme przeprosiny.

Bill

Wziął od niego watę i lekko się uśmiechnął. Nie wiedział co miałby teraz powiedzieć, więc urwał sobie kawałek i włożył go do ust. Po chwili palce zaczęły strasznie mu się lepić.
-Więcej nie dam rady - powiedział i oddał mu ja. Tak naprawdę nigdy nie jadł niczego dużo, a ta wata była bardzo słodka, więc zjadł jeszcze mniej. Nie może przecież przytyć. Kiedy pozbył się tej słodkości zaczął delikatnie oblizywać sobie palce. Co innego mógł zrobić?

Rafael

Urwał sobie kawałek waty, kiedy dostał ją znów do rąk, ale kiedy zobaczył, że Bill oblizuje sobie palce, chwycił jego dłoń i zbliżył do ust, żeby samemu się tym zająć. Na pieszczenie swojej męskości przy ludziach, szarowłosy nie zareagował dobrze. A co zrobi teraz? W sumie nie robił nic takiego, a dodatkowo było tutaj tylu ludzi, że nikt nie zwracał na nich większej uwagi. Kiedy skończył z jednym palcem, zajął się drugim. Zamierzał wylizać je wszystkie. Chyba, że kochankowi naprawdę bardzo się to nie spodoba...

Bill

Uśmiechnął się, kiedy Rafael zajął się jego palcami. Pozwolił mu skończyć, a kiedy to zrobił założył mu ręce na szyję i pocałował.
-Mmm.. Jesteś bardzo słodki - wymruczał mu prosto w usta. Znów czuł się trochę lepiej. Mężczyzna rozwiał jego wątpliwości co do tego, że wstydzi się pokazywać z nim w taki właśnie sposób.

Rafael

Wyrzucił resztę waty do kosza, który stał obok i przyciągnął Billa do dłuższego pocałunku. Kiedy się od niego oderwał rozejrzał się. Większość atrakcji uwzględniała jednak jakąś większą wysokość, więc nie wiedział za bardzo, gdzie teraz iść.
- Gdzie teraz? - zapytał kochanka. Niech sam wybierze.

Bill

Pocałował go jeszcze szybko w usta i wziął jego rękę. Zaczął iść w kierunku jakiegoś domu strachów. W sumie chciał spróbować jeszcze czegoś wysokiego, ale może później. Od tego oblizywania palców zrobiło mu się dość ciasno w spodniach, ale nie dał nic po sobie poznać. Teraz chciał się tylko dobrze bawić, ze swoim kochankiem. To brzmiało trochę dziwnie, więc zamiast kochanek, pomyślał chłopak.