Klub

Adam

Uśmiechnął się uroczo do chłopaka, co było naprawdę niewymuszone i wypił do końca swojego drinka. Piwo już dawno mu się skończyło, tak samo jak pierwszy alkohol, który został mu podarowany, więc miał teraz przed sobą trzy puste szklanki. Zastanawiał się, czy zamówić coś jeszcze, czy może na dziś już mu wystarczy. Nie chciał się upić, bo wtedy nie zawsze robił to, co powinien. Albo może raczej często robił to, czego nie powinien.
- Więc... dlaczego się tutaj przeniosłeś? - zapytał spokojnie, patrząc mu nienachalnie w oczy.

Kyle

- Kaprys mojej matki - wyznał bez zastanowienia. Starał się zwracać na równi uwagę na jednego i drugiego, ale ciężko mu to wychodziło, zważając na fakt, że jeden macał go pod stołem, a drugi patrzył na niego takim wzrokiem, że miał ochotę się oblizać. Nie, żeby miał coś przeciwko, jasne, że nie. Niemniej sytuacja była bardzo ciekawa. - Wymyśliła sobie, że przed testami powinienem się wyciszyć, a najlepszym na to sposobem będzie zabrać mnie daleko od rodzinnego miasta i znajomych - odparł z niezmiennie miłym, nieco tajemniczym uśmiechem. Tak naprawdę domyślał się, że jego matka prawdopodobnie chciała się go pozbyć na jakiś czas, żeby pobalować, ale o tym już nie zamierzał wspominać. - A wy od dawna tu mieszkacie? Wydaje mi się, że żaden z was nie wygląda na typowego tubylca. Można powiedzieć, że wyróżniacie się na tle tłumu - stwierdził znacząco, co stanowczo miało być pochlebstwem w ich stronę. Przy okazji zmierzył dokładnie wzrokiem Adama, nic się przy tym nie kryjąc, a kiedy zwrócił wzrok na Sasoriego, przy okazji złapał pod stołem jego rękę tak, aby nikt inny tego nie widział. Przeciągnął ją od kolana, w górę uda, niemal czując dreszcze pod wpływem jego dotyku, a potem odsunął ją od siebie. Lubił wiedzieć, że jest w centrum zainteresowania, jednak, żeby mieć monopol na dotykanie jego ciała jeszcze był czas.

Ryan

Nie chciał wracać do pustego domu, więc poszedł do klubu. Usiadł przy barze i zamówił sobie mocnego drinka. Chciał przestać myśleć o tym wszystkim. Może jeszcze kiedyś się zobaczą i będą mogli naprawdę się poznać.

Ryan

Wypił kilka drinków i przez chwilę rozmawiał z barmanem. Po alkoholu czuł się jeszcze gorzej. Poczuł wibracje swojego telefonu i wyjął go z kieszeni. Dostał wiadomość od Alexa. Westchnął cicho i zaczął odpisywać. "Nie przepraszaj. Może po prostu nie jesteśmy dla siebie stworzeni skoro wolisz kogoś innego. Widziałem jak na niego patrzysz." Wysłał wiadomość i zamówił kolejnego drinka. Nie wiedział, czy chce go teraz widzieć.

Ryan

Dostał kolejną wiadomość. Szybko ja przeczytał i zdecydował, że to nie jest coś o czym można pisać. Zapłacił barmanowi i wyszedł. Chciał, żeby wszystko się wyjaśniło.
*z tematu*

Sasori

Przez cały czas z nieudawanym zainteresowaniem obserwował Kyle'a. Zauważył, że nie dość, że jest bardzo pewny siebie, to w dodatku nawet nie krył się ze swoją orientacją, której teraz był w stu procentach pewny.
Przez przypadek zamyślił się na chwilę, zawieszając wzrok na Adamie, przez co nawet nie zauważył, jak jego ręka zbyt długo pozostała na kolanie fioletowowłosego. Dopiero, kiedy poczuł jego własną dłoń na swojej, która kierowała ją w górę jego uda, otrzeźwiał na tyle, aby się zreflektować.
Zdążył jeszcze zacisnąć lekko palce na jego nodze, nim całkowicie ją odsunął. Spodobało mu się to...
-Mieszkam tu od trzech lat. Pewnie zauważyłeś już na początku, że jestem Azjatą. Cóż, szczerze, jestem z Japonii.- Mruknął przeciągle zamaczając usta w drinku.- Można powiedzieć, że mam podobną sytuację. Chodzisz może do Bridge University?- zapytał z tajemniczym uśmiechem delikatnie muskając palcem materiał jego spodni.

Kyle

- Tak, jestem na drugim roku, ale to dobrze, że się tu przeniosłeś - stwierdził, dopijając swojego drinka. - Na pierwszy rzut oka widać, że tutejszy sposób życia bardziej ci odpowiada. Japonia zawsze kojarzy mi się z oficjalnościami - dodał z zadowoleniem, lustrując go uważnie, gdy chłopak znów go dotknął. Zapowiadała się ciekawa noc. - A ty, Adam? - zapytał, zwracając się teraz w jego stronę z kolejną serią wymownych uśmieszków. - Skąd jesteś? - zapytał, nieco naumyślnie oblizując prawy kącik ust.

Tristan

Wreszcie Tristanowi udało się zapakować wszystkie swoje rzeczy do taksówki. Zajmowały całe tylne siedzenia, więc sam usiadł obok kierowcy. Bez zbędnych grzeczności podał taksówkarzowi adres swojego apartamentu i samochód ruszył spod klubu.

*z tematu*

Adam

Słuchał ich słów i chłonął je jak gąbka. Tak, tak, trzeba zbierać informacje, bo nie wiadomo, kiedy się przydadzą. Z resztą może uda się utrzymać znajomość z tą dwójką trochę dłużej, niż jeden czy dwa dni. Przydałby mu się tu jakiś dobry kolega... Kiedy usłyszał skierowane do niego pytanie, spojrzał na chłopaka. Uniósł lekko brew do góry, widząc jak się oblizał.
- Pochodzę z Norwegii, ale mieszkam tu już jakiś czas - powiedział z uśmiechem, spojrzeniem wodząc od jego warg do oczu i z powrotem. No, usta ma fajnie, nie ma co.

Takahiro

Wprowadził mężczyznę do klubu i zasiadł przy barze.
- Zamówisz coś?.- spojrzał na niego i oparł łokcie na barze kładąc na nich głowę.
- Mi obojętne co.- wyszeptał.

Tristan

- Wiesz, że byłem już dzisiaj w tym klubie? - Zaśmiał się Tristan, siadając obok Takahiro na wysokim stołku. - Zepsuł mi się samochód i utknąłem tu na kilkadziesiąt minut, zanim przyjechała pomoc drogowa.
Machnął ręką na barmana, który po chwili skończył obsługiwać jednego z gości i uśmiechnął się do niego, pytając, do podać. Tristan zerknął na Takahiro i zastanowił się, co zamówić, skoro ten dał mu wolny wybór.
- Dwa razy White Russian.
Barman odwrócił się, by przygotować drinki, a Tristan dotknął łokciem swojego towarzysza.
- Niespecjalnie lubię kawę. A ty? - Uśmiechnął się i mrugnął do niego.

Takahiro

Spojrzał na niego z uśmiechem i podpierając głowę na łokciu a drugą rękę położył na jego dłoni, nie wiedział dlaczego po prostu tego chciał.
- Kawę piję w ostateczności kiedy zarywam noce.- spojrzał na barmana który postawił przed mężczyznami drinki. Wziął do ręki drinka i upił łyk delektując się tym.
- Bardzo dobry, trafiłeś w mój smak.-ścisnął jego dłoń.

Tristan

- Ja nie piję kawy. Nie znoszę jej smaku. Ale zdarzyło się, że kiedyś, dawno temu pewien facet siedzący przy barze w jednym z londyńskich klubów, widząc, że jestem w nienajlepszym humorze, postawił mi właśnie takiego drinka. - Uśmiechnął się do Takahiro, żartobliwie trącając dłoń, która ściskała jego rękę palcem wskazującym. - To wódka, śmietana i likier kawowy. Jedyna rzecz, w której naprawdę lubię smak kawy.
Uniósł staromodną szklankę z grubym dnem i upił małego łyka. Na języku poczuł głównie śmietanę i alkohol, ciemno brązowy likier kawowy utrzymywał się niżej.

Takahiro

- Rozumiem, ale bardzo dobre, teraz będę wiedział co zamawiać za każdym razem.- uśmiechnął się delikatnie do niego, przekrzywiając swoją głowę.
- Nigdy nie byłem w Londynie, chętnie bym kiedyś zwiedził to miasto.- zamyślił się na chwilę. Upił łyk trunku i zaczął palcem badać fakturę jego dłoni. Nie widział nic złego w tym zachowaniu lecz wolał się upewnić.
- Nie przeszkadza ci to prawda?.- wzrok swój skierował na ich dłonie.

Tristan

Tristan odrzucił szarpnięciem głowy kolorową grzywkę, która opadła mu na oczy.
- Nie, nie przeszkadza. - Chwycił go w pasie i gwałtownie przyciągnął do siebie, omal nie zrzucając go ze stołka i śmiejąc się przy tym w szyję Takahiro. - A Londyn jest... Deszczowy, smutny... Nie mam stamtąd dobrych wspomnień. - Spoważniał.