Sypialnia

Ryan

Kiedy Alex przyspieszył, nie wytrzymał i doszedł w nim z głośnym jękiem. To jak mężczyzna zacisnął się na nim w tamtej chwili było nie do opisania. Nie potrafił złapać oddechu. Zaczynał bać się, że skończył zbyt szybko i Alex nie będzie z niego zadowolony.

Alex

Alex z duma patrzyła na dochodzącego Ryana. Pragnął by to on pierwszy zaznał rozkoszy.
- Jesteś cudowny- powiedział Alex. Nie chciał jeszcze by Ryan opuścił jego ciało, ale też chciał już dojść. Był mocno podniecony - Doprowadź mnie ręką...już nie mogę wytrzymać...

Ryan

Uśmiechnął się do niego i przyciągnął go do słodkiego pocałunku. Później z wielką chęcią spełnił jego prośbę. Jedną dłonią błądził po jego nagim udzie, a drugą pieścił jego dużą, gorąca, męskość.

Alex

Alex zaciskał powieki i głośno jęczał. Po kilku szybkich ruchach doszedł w ręce mężczyzny i opadł na jego nagie ciało.

Ryan

Zdążył już trochę odpocząć i chciał zająć się teraz Alexem. Przyciągnął go do siebie i mocno przytulił.
-Nie wiem, co ty ze mną zrobiłeś. Jesteś taki piękny - wyszeptał i pocałował go w gorący policzek.

Alex

Alex zarumienił się. Nigdy nie uważał się za pięknego.
-Dziękuje kochanie. Ale podobało ci się chociaż?

Ryan

Złożył na jego policzkach dużo gorących pocałunków i dopiero wtedy odpowiedział.
-Nigdy nie było mi lepiej. Mam nadzieję, że Tobie też się podobało. - Był naprawdę bardzo szczęśliwy.

Alex

- Było mi cudownie. Wiesz dawno tego nie robiłem. Ale z tobą było to wspaniałe przeżycie. Mam nadzieję, że kiedyś to powtórzymy?

Ryan

-Kiedy tylko będziesz chciał - powiedział uśmiechnięty. Jeszcze godzinę wcześniej nie spodziewałby się, że tak szybko będzie chciał to powtórzyć. Bawił się jego włosami i uśmiechał się sam do siebie. W końcu nie był samotny.
-Powiedz, kiedy będziesz chciał mnie opuścić.

Alex

Alexa zdziwiło pytanie Ryana - Opuscić? Ciebie?
Położył się obok, zapewne Westowi było już ciężko.
- Może pójdziemy na spacer, muszę kupić kwiaty na cmentarz?

Ryan

-Dobrze - powiedział i uśmiechnął się do niego. Miał nadzieję, że przy nim Alex choć przez chwilę zapomni o tym, że jego rodzice nie żyją. To napewno było bardzo bolesne. Nie mógł powstrzymać się przed całowaniem jego ust.

Alex

Bliskość Ryana była dla niego bardzo kojąca. Przy nim ból dzisiejszego dnia był łatwiejszy do zniesienia.
- Wstawaj kochanie, chcesz coś do ubrania. Zimno jest?

Ryan

Usiadł na łóżku i przyciągnął się. Na jego twarzy cały czas malował się szeroki uśmiech.
-Jeśli to nie problem, chyba potrzebowałbym jakiejś bluzy - odpowiedział. Miał nadzieję, że pomimo jego pracy oraz szkoły i zajęć Alexa, będą mogli spotykać się często.

Alex

Alex podszedł do szafy i zaczął wyciągać kolejne ubrania. - Proszę-powiedział Alex i rzucił mu bluzą - Jak będzie ci zimno zawsze możesz się we mnie wtulić...Ryan- Alex westchnął- Ja wiem,że dwa dni to za mało by cokolwiek powiedzieć, ale chce być z tobą, widzieć cię codziennie, rozmawiac z tobą i kochać się z tobą. Będziesz ze mną jako mój partner?

Ryan

Zostawił bluzę na łóżku i podszedł do Alexa. W jego oczach widoczne były łzy radości.
-Jestem tak bardzo szczęśliwy - powiedział cicho i ukrył się w ramionach mężczyzny. - Chcę być z tobą - dodał i spojrzał na niego, wycierając sobie łzę z policzka.