Sypialnia

Ryan

Uśmiechnął się szeroko i znów wrócił do jego dolnych części ciała. Postanowił oszczędzać swoje ciało na wieczór, więc po raz kolejny wziął go w usta. Teraz jeszcze bardziej czuł, jaki mężczyzna jest rozpalony. Nie mógł uwierzyć w to, że może tak na kogoś działać.

Alex

Ryan dokonał doskonałego wyboru, wracając do męskości Alexa. Mężczyzna był bardzo silnie pobudzony. Ryan podniecał go za każdym razem mocniej. Był niesamowity. Język Westa wprawnie pieścił główkę członka Alexa. Ten zaciskał dłonie na pościeli i jęczał z rozkoszy. Kiedy Ryan zwiększył intensywność pieszczot , Alex po kilku ruchach doszedł w jego ustach. Jego krzyk rozniósł się po pokoju a ciałem wstrząsnęła fala rozkoszy. Był w niebie.

Ryan

Sam jęknął cicho, kiedy Alex doszedł w jego ustach. Przełknął wszystko i oblizał usta. Jego kochanek był wspaniały Dopiero kiedy położył się obok niego, zobaczył, że sam jest już gotowy. Westchnął cicho i odwrócił się zawstydzony.

Alex

- Masz ochotę bym odwzajemnił ci się tym samym- zapytał zmęczony Alex?

Ryan

Zrobiło mu się gorąco, a jego policzki się zaróżowiły.
-Nie.. Jakoś sobie poradzę - odpowiedział cicho. Alex był zmęczony, więc teraz powinien odpocząć, a jemu może zaraz przejdzie. Wieczorny seks, o którym wcześniej pomyślał, nie jest chyba dobrym pomysłem. Nie wiedział dlaczego właśnie teraz poczuł, że zrobił źle. Nie chciał zostać zraniony, albo wykorzystany i choć Alex nie wyglądał na człowieka, który mógłby to zrobić, on nadal się bał.

Alex

Reakcja Ryana, zaskoczyła Alexa. Nie wiedział czemu chłopak nie chce jego pieszczot, przecież był też podniecony. Ale postanowił nie nalegać. Nie chciał mu się narzucać. Po za tym zrobiło mu się przykro,że Ryan go odtrącił.
- Może czas wyjść z domu- powiedział Alex i nie czekając na reakcję Ryana, wstał z łóżka- Jeszcze trochę a zrobimy sobie krzywdę, ty nie siądziesz na tyłem a ja nie będę mógł chodzić. Musimy trochę ochłonąć- zakomunikował. Po chwili usłyszał swój telefon informujący go o wiadomości SMS. Podszedł do spodni i wyciągnął telefon .Otworzył plik wiadomość -TOKIYA. Serce zabiło mu mocniej a mimowolny uśmiech zagościł na twarzy. Przeczytał wiadomość ale nie wiedział co odpisać. Obiecał Ryanowi ,że jutrzejszy dzień spędzą razem. Ale bardzo chciał zobaczyć Tokiyę. Spojrzał na West. Wziął głęboki oddech i odpisał. "Cieszę się, że się odezwałeś. Z chęcią spotkam się z tobą jutro. Może w kawiarni?- Alex.
Odłożył telefon i podszedł do łóżka. Kleknął przy nim i pogłaskał Ryana po policzku - Przepraszam cię - wyszeptał- Za wszystko . Potem wstał, wziął ubranie i wyszedł do salonu.

Ryan

Wziął tabletkę i położył się na łóżku. Do jego głowy zaczęły wracać obrazy z ich wspólnego razu w tym łóżku. Było im tak dobrze. Zamknął oczy i chwilę później już spał.

Alex

Czuł,że dobrze zrobił wracając do sypialni. Jeszcze chwila w salonie z Takahiro a uległ by pokusie. Czuł się zagubiony. Nie wiedział sam czego chce. Ryan był cudowny i chciał z Alexem stworzyć coś trwalszego, a Takahiro był chodzącą seksualną bombą, którą Alex w głębi serca chciał zdetonować.
Rozebrał się i wsunął po kołdrę. Ryan odruchowo odwrócił się do niego i wtulił. Alex uśmiechnął się sam do siebie. Ucałował czarnowłosego w czoło a ten słodko mruknął.
- Słodkich snów skarbie- wyszeptał Alex.

Alex

Obudziło go trzaśnięcie drzwiami. Nie wiedział co się stało. Ryan spał słodko. Nie budząc go, wstał i poszedł zobaczyć co to było.

Ryan

Obudził się po jakimś czasie i zobaczył, że Alexa jeszcze przy nim nie ma. Na podłodze leżały jego ubrania. Wyszedł z łóżka i szukał go w mieszkaniu, ale niestety nie znalazł. Postanowił więc wyjść na korytarz. Nie spodziewał się, że z mieszkania obok usłyszy głos chłopaka. Dopiero wtedy poczuł się naprawdę źle. Wrócił do sypialni, zabrał swoje rzeczy i wyszedł bez słowa. Nie zostawił nawet kartki. Nie chciał go teraz widzieć.
*z tematu*

Alex

Wszedł do sypialni bardzo cicho, nie chciał obudzić Ryana. Kiedy wsuwał się pod kołdrę, poczuł,że łóżko jest puste i zimne. Zapalił światło. Nie było Ryana ani jego rzeczy. Tego było już za wiele. Usiadł na łóżku i zaczął płakać.

Alex

Był zły na siebie. Nie pomógł Takahiro, spieprzył sprawę z Ryanem. Nawet nie wiedział gdzie mężczyzna mieszka. - Telefon...- pomyślał. Wiedział,że Ryan jest zły na niego ale musiał spróbować to naprawić. Wybrał w telefonie opcje wiadomość "Przepraszam cię. Ten wieczór nie miał się tak skończyć. Pusto tu bez ciebie. Wybacz mi...Gdzie jesteś?"

Alex

Po kilku minutach dostał odpowiedź. Znów poczuł falę smutku a łzy spłynęły mu po policzkach. Wiedział,że łatwo nie pójdzie ale bał się,że to już koniec. " A widziałeś jak patrzę na ciebie? Za każdym razem gdy się kochaliśmy czy byłeś blisko widziałeś? Czy to nie ma znaczenia dla ciebie?Daj mi szansę..."

Alex

Alex czekał na odpowiedź ale nie dostał jej. Wszedł do łóżku i skulił się pod kołdrą. Płakał. Z bezsilności, z bezradności ale przede wszystkim z samotności. Czuł,że stracił Ryana...

Alex

Ryan pozwolił by Alex pozbawił go całej garderoby. Obaj położyli się do łóżka. Alex przytuli mocno nagie ciało Ryana. Gładził jego plecy i składał delikatne pocałunki na policzkach - Mógłbym się w tobie zakochać -wyszeptał.