Salon

Alex

Kiedy wszedł do salony, zauważył, że sofa jest pusta a rzeczy Takahiro nie ma. Mała karteczka leżąca na stole dała mu obraz całej sytuacji.
- Cholera- powiedział zły sam na siebie. Nie bacząc, na fakt że był w samych bokserkach, wyszedł na korytarz licząc,że znajdzie tam Takahiro. Ku swojemu zaskoczeniu stwierdził,że w mieszkaniu obok słychać muzyką. Postanowił zapukać.

Ryan

Szedł wolno i myślał o tym co mu powie. Ich znajomość posunęła się już bardzo daleko i chyba nie mogliby być tylko kolegami. Przynajmniej on tego nie chciał. Stał chwilę przed drzwiami. Nie wiedział co ma zrobić, więc nacisnął klamkę i wszedł do środka. Chłopaka nie było w salonie.
-Alex, jesteś? - spytał. Powiedział to cicho i nie wiedział, czy ten mógłby go usłyszeć. Teraz żałował, że poszedł do klubu. Czuł od siebie alkohol, po którym zawsze miewał dziwne humory.

Alex

Już sam nie wiedział czy ma omamy czy słyszy czyjś głoś w salonie. Wstał, otarł zapłakane oczy i wszedł do salonu. Ku swojemu zaskoczeniu zobaczył Ryana.

Ryan

Nie spodziewał się zobaczyć Alexa w takim stanie.
-Dlaczego płaczesz? - spytał i podszedł bliżej. Może tamten chłopak go wystawił, pomyślał. Wiedział, że sam siebie dołuje, ale był strasznie przygnębiony. Naprawdę polubił tego chłopaka, a on tak po prostu zajął się innym.

Alex

Alex nie odpowiadając na jego pytanie, rzucił mu się szyję - Płaczę, bo..bo spieprzyłem wszystko. Przepraszam cię, dobrze,że wróciłeś, bo wróciłeś do mnie?

Ryan

Nie wiedział, co ma odpowiedzieć. Przytulił go lekko, ale nie tak, jak robił to wcześniej. Teraz można było zauważyć to, że zachowuje jakiś dystans.
-Przyszedłem tylko porozmawiać i wszystko wyjaśnić - odpowiedział. Nie był już małym chłopcem i nie lubił różnych gier. Musieli to wyjaśnić.

Alex

Chłodny ton głosy Ryana, nie pozostawił żadnych złudzeń Alexowi. Mężczyzna wytarł łzy- Ja mogę cię tylko przeprosić i prosić o szansę. Ale teraz to ty rozdajesz karty...

Ryan

Westchnął cicho i spojrzał na niego. Wytarł dłonią jego mokre od łez policzki.
-Nie wiem, dlaczego to zrobiłeś. Rozumiem, że chciałeś mu pomóc, zrobiłbym to samo, ale to jak się do niego uśmiechałeś i jak na niego patrzyłeś nie było dla mnie miłe. Widać było, że jesteście sobą zainteresowani, a ja nie mogę od ciebie niczego wymagać. Nie chcę być tylko zastępczym chłopakiem - powiedział. Miał nadzieję, że Alex go zrozumie.

Alex

- Nie jesteś Ryan, naprawdę. Boje się tylko,że nie znamy się zbyt dobrze by określić co nas łączy. Ale chce być z tobą, spać z tobą, kochać się i rozmawiać. Chce czuć twoją bliskość, smak twych ust i zapach twego ciała.Pozwolisz mi na to?

Ryan

-Wiem, że jeszcze się nie znamy, ale byliśmy ze sobą bardzo blisko. Mam nadzieję, że to coś dla ciebie znaczyło. Mówiłem, że chcę być tylko twój, ale boję się, że niedługo się w tobie zakocham, a ty zostawisz mnie dla kogoś takiego, jak twój sąsiad. Muszę wiedzieć, czy chcesz spróbować kiedyś być ze mną. - Czuł, że sam już nie wie o czym mówi.

Alex

-Chce spróbować,ale spokojnie,bez pośpiechu. Przepraszam cie,naprawdę mi na tobie zależy?Zostań ze mną na tą noc i na każdą kolejną,bądz ze mną jutro i każdy kolejny dzień.I wybacz mi Takahiro...

Ryan

Uśmiechnął się do niego, po czym podszedł i schował w jego ramionach. Już zdążył się za nim stęsknić. Spojrzał mu w oczy i pocałował jego słodkie usta.
-Nawet nie wiesz jak bardzo się bałem, że wybierzesz Takahiro - powiedział cicho i położył swoją głowę na jego ramieniu.

Alex

- Gdybym go chciał, nie wrócił bym do mieszkania, do ciebie. Chce być z tobą.
Przytulił mocno czarnowłosego. Cieszył się,że ma go blisko siebie. Nie chciał go stracić - Zostaniesz na noc?

Ryan

Przeczesał dłonią jego włosy i uśmiechnął się.
-Czy ja wiem. Jeszcze mnie nie przekonałeś - powiedział cały czas się uśmiechając. Nie był już zły, ale chciał się z nim jeszcze chwilę podroczyć.

Alex

Alex przesunął językiem po jego wargach a dłonią zjechał na podbrzusze- Mogę przekonać cię w sypialni, jeśli mi na to pozwolisz?