Salon

Ryan

Usmiechnął się, kiedy usłyszał tyle pytań.
-Mieszkam tu od jakichś pięciu miesięcy i jeszcze nie zdążyłem nikogo poznać. Wieczorami jest strasznie, kiedy siedzę sam w mieszkaniu. W liceum uczę od miesiąca, ale już polubiłem tę pracę - odpowiedział na część jego pytań. - Resztę może opowiem Ci w kuchni, chociaż wątpię, by moje życie było interesujące. - Chłopak tylko kiwnął mu głową i zaprosił go do kuchni.
* z tematu *

Ryan

On także wstał z łóżka i włożył na siebie ubrania. Wyszedł do salonu i wytarł rękawem koszuli oczy, w których zebrały się łzy. Był taki głupi. Nie zdziwiłby się, gdyby Alex go teraz zostawił. W końcu tylko ktoś łatwy cały czas zajmuje się seksem. Oczywiście nawet przez sekundę nie pomyślał, że on może to samo powiedzieć o Alexie. Jeszcze w sypialni widział, jak chłopak odpisuje komuś na smsa. Był przy tym szeroko uśmiechnięty. Musiała to być jakaś ważna dla niego osoba. Zrobiło mu się jakoś tak.. przykro. Sam nie wiedział czemu.
-Za co mnie przepraszasz? - spytał, kiedy wszedł do salonu.

Alex

- A nie powinienem? Chyba zrobiłem coś źle skoro nie chciałeś bym sprawił sobie i tobie przyjemność. Sam nie wiem... może poczułeś się jakbym traktował cię tylko jak seksualny obiekt. Wiesz,że to nie prawda. I przepraszam cię za to...- przetarł policzek Ryana, na którym widniał ślad po łzie - Nie chce byś cierpiał- wyszeptał i przytulił go mocno.

Ryan

Przytulił się do niego i ukrył się w jego ramionach.
-Nie zrobiłeś niczego źle. Jesteś wspaniały. Ja po prostu nie chce, żebyś się mną znudził - odpowiedział. Naprawdę bał się, że znów zostanie sam. Wtedy chyba wrociłby do swojego rodzinnego miasta. Nienawidził samotności.

Alex

- Tobą?- zaśmiał się Alex- Jesteś zbyt cudowny byś mógł mi się znudzić, naprawdę. Dobrze mi z tobą. I chce by tak było. Więc będę z tobą szczery. Jutro po południu nie będę mógł przyjść do ciebie. Mam spotkanie ze znajomym. Nie gniewaj się, ale muszę się z nim spotkać. A teraz wyjdźmy z domu. Może zamiast klubu zabawimy się w wesołym miasteczku. Jest tu blisko mnie. Co ty na to?

Ryan

Miał nadzieję, że spędzą jeszcze jeden dzień razem. Alex wcześniej zgodził się na przyjście do niego. Powiedział mu, że ma pracę, ale wtedy mu to nie przeszkadzało. Teraz naprawdę zrobiło mu się przykro. Nie chciał jednak, żeby chłopak to zauważył. Wyplątał się z ramion mężczyzny i dopiero wtedy odpowiedział.
-Dobrze, możemy iść do wesołego miasteczka. - Nie wspomniał o jutrzejszym dniu. Co mógł zrobić? Nic. Alex przecież sam potrafi wybrać co i kto jest dla niego ważniejsze.

Alex

Po chwili wyszli z domu. Wieczór był bardzo ciepły. Szli obok siebie milcząc. Alex spojrzał w niebo. Było usłane gwiazdami. Palcem przejechał po dłoni Ryana. Mężczyzna spojrzał na niego i uśmiechnął się. West złapał jego dłoń. To było miłe iść z Ryanem za rękę i czuć jego bliskość. Niespodziewanie Alex zatrzymał się, objął mężczyznę i mocno go pocałował, nie zważając na przechodniów.
- Ostatnie godziny z tobą były wspaniałe a ty jesteś cudowny. Pamiętaj o tym.

Alex

- Będziesz spał tutaj- powiedział Alex do Takahiro, wskazując na sofę w salonie - My z Ryanem obok. Tam jest barek, możesz wybrać jakieś wino.

Takahiro

- A moje mieszkanie jest obok twojego.- zaśmiał się.
- Będziemy sąsiadami.- zmarszczył nos i usiadł na kanapie wyciągając starą gitarę basową firmy Defiln.

Alex

- Czyli codziennie będę zasypiał przy twojej grze? Mam nadzieje,że znasz jakieś fajne kołysanki- zaśmiał się Alex.

Takahiro

- Znam jakieś.- zmarkotniał na chwile przypominając sobie swoje dzieciństwo, lecz zaraz odrzucił te myśli.
- To gdzie to masz to winko?.- powiedział z uśmiechem sadysty na twarzy odkładając gitarę na bok.

Ryan

Nie wiedział dlaczego Alex go zatrzymywał. I tak nie zwracał na niego uwagi. Był zbyt zajęty nowym kolegą. Jak mógł się nie denerwować? Może z nim też będzie chciał poznać się bliżej, a jego kopnie w tyłek.

Alex

- W barku- powiedział i wskazał dłonią Takahiro jego położenie. Potem podszedł do Ryana i położył dłonie na jego ramionach- A ty czego się napisz?

Ryan

-Obojętnie - odpowiedział nawet na niego nie patrząc. Musiał przyznać, że był po prostu zazdrosny, ale to Alex dawał mu co do tego powód. Nie wiedział, czego on od niego oczekuje.

Takahiro

Wstał i dostał się do barku bardzo szybko, wyciągnął butelkę czerwonego wina i wrócił na kanapę z korkociągiem. Otworzył wino i upił łyk z gwinta.
- Dobre.- zamruczał i postawił je na stole, zabrał gitarę do rąk i nie spoglądając na tą dwójkę zaczął grać piosenkę White Demon.