Salon

Ryan

Westchnął cicho i nadal przytulony do chłopaka zaczął mówić.
-Moi rodzice mieli wypadek. Na drodze było ślisko i uderzyli w drzewo. Zdążyłem jeszcze pożegnać się z ojcem. Opowiedziałem mu o tobie. Powiedział, że bardzo chciałby cię poznać - powiedział cicho i znów zaczął płakać. On też chciał, by Alex znał jego rodziców.

Alex

- Tak mi przykro, serduszko moje...Tak bardzo chciałem ich poznać - wyszeptał - Dobrze,że powiedziałeś tacie o mnie. Wie,ze nie zostałeś sam. Wiesz,ze ja zawsze będe przy tobie, kochanie. Wiem, co teraz czujesz- powiedział i przytulił go jeszcze mocniej - Płacz jak chcesz...jestem przy tobie.

Ryan

-Przepraszam, że tak cię zostawiłem. Przestraszyłem się - powiedział cicho i delikatnie pocałował chłopaka. Nie wiedział jak on zareaguje, więc po chwili odsunął się od jego ust. Nie wiedział jak to teraz będzie wyglądało.
-Mógłbym zostać u ciebie przez kilka dni? - spytał cicho. Nie wiedział czy po tym wszystkim może go o to prosić.

Alex

Alex oblizał usta po pocałunku Ryana. Poczuł jak fala gorąca przechodzi przez jego czuł. Teraz naprawdę czuł jak bardzo brakowało mu jego bliskości. Po chwili ujął jego twarz w dłonie i znów pocałował jego drżące od płaczu usta. Na dłużą, słodką chwilę - Jeśli chcesz zostać...- zaczął powoli mówić - To juz na zawsze...Kilka dni to dla mnie za mało.

Ryan

Nie wiedział co ma powiedzieć. Alex naprawdę go chciał. Objął jego szyję i przytulił się do niego mocno. Potrzebował teraz takich czułości. Nie wiedział jak będzie żył po śmierci rodziców. Jego brat postanowił wyjechać na drugi koniec świata. On jednak nie chciał jechać razem z nim. W tym mieście było mu dobrze, no i był tu dla niego ktoś bardzo ważny.

Alex

- Wiem,że jest ci cieżko i długo będzie. Nie powiem ci,że zapomnisz szybko, bo wiem jaki to jest ból. Ale chce byc przy tobie Ryan, w tych trudnych chwilach. Chce cie wspierać...Prosze cię, obiecaj,że juz nigdy nie znikniesz.

Ryan

-Obiecuję - powiedział i spojrzał na Alexa. Tak dobrze było znów widzieć jego twarz.
-Nie wiem co mam zrobić z pracą. Jutro powinienem wrócić, ale chyba nie dam rady - westchnął cicho. - Wyglądam okropnie? - spytał, a później delikatnie się uśmiechnął i przetarł zapłakane oczy.

Alex

- Jesteś śliczny - powiedział Alex i ucałował jego zapłakane policzki - Jutro z rana zadzwonisz do szkoły, albo ja powiem dyrektorowi,że nie możesz jeszcze przyjść.Mi skończyło się chorobowe i musze wracać do pracy jutro. Ale ty potrzebujesz kilka dni odpoczynku.

Ryan

-Kocham cię - powiedział cicho i położył głowę na ramieniu mężczyzny. Był już trochę zmęczony, a oczy piekły go od płaczu.
-Przeszkodziłem ci w czymś? - spytał po chwili.

Alex

Alex pogłaskał policzek Ryana. W tej chwili liczyły sie tylko słowa które wypowiedział - Tez cie kocham - wyszeptał - Nie w niczym mi nie przeszkodziłeś...Spadłeś mi z nieba. Bez ciebie było tak pusto - dodał Alex i mocno pocałował Ryana.

Ryan

Mruknął cicho, kiedy poczuł ukochane usta na swoich. Teraz już wiedział na pewno, że nigdy więcej nie chce się z nim rozstawać. Zrobiło mu się strasznie gorąco, a do głowy wpadł pewien pomysł. Nie było to zbyt mądre, ale chciał zapomnieć o tym wszystkim, a Alex mógł mu w tym pomóc.
-Kochaj mnie, Alex - powiedział cicho zawstydzony, a jego policzki się zarumieniły. Nie wiedział, czy brunet będzie wiedział o co mu tak naprawdę chodzi.

Alex

Na dźwiek jego słów, przeszedł przez jego ciało dreszcz. Ponownie złączył ich usta w pocałunku. Delektował się ta chwilą. Ryan rozsunął wargi. Alex wsunął powoli swój język, zatapiając się w słodyczy jego ust. Jego dłonie zaczęły się zakradać pod jego koszulkę - Boże jak ja ciebie pragnę, Ryan.

Ryan

Uśmiechnął się do niego i ściągnął swoją koszulkę. On także znów chciał się znaleźć w silnych ramionach Alexa. Tylko przy nim czuł się tak bezpiecznie. Wiedział, że brunet nie pozwoli nikomu go skrzywdzić. Oderwał się od jego ust i pocałował jego dłonie, a później spojrzał mu w oczy. Widział w nich miłość.

Alex

Alex powoli przesuwał dłonie po jego skórze. Była taka delikatna i gorąca. Znów czuł jak Ryan rozpala jego zmysły. Działą na niego piorunująco. Alex sam ściągnął swoją koszulkę i przytulił ukochanego. Zaczął delikatnie całować jego szyję - Tęskniłem za twoim zapachem.

Ryan

Westchnął tylko cicho i poddawał się jego pieszczotom. Teraz liczył się dla niego tylko Alex. Dłońmi zaczął gładzić napięty brzuch i ramiona chłopaka. Tak bardzo go kochał, że to było po prostu niemożliwe.
-Powiedz mi, że wszystko będzie dobrze - odezwał się cicho i spojrzał na chłopaka z nadzieją.