Sypialnia

Ryan

-Jeśli nie chcesz, możemy się z tym nie afiszować. I tak najważniejsze jest to, że chcę być tylko z tobą - powiedział i uśmiechnął się do niego. Sam wcześniej bał się tego, jak ludzię będą na niego reagować, ale w poprzednim mieście wszyscy o nim wiedzieli. Teraz znów musiał zaczynać wszystko od nowa.

Alex

Alex uśmiechnął się do niego wdzięczny za jego wyrozumiałść. - Che być z tobą na poważnie a ukrywanie się nie jest poważne.

Ryan

-Właśnie za to cię uwielbiam - wyszeptał cicho do jego ucha i zaczął załować go w szyję, przechodząc na jego szczękę, a później na policzki i w końcu na słodkie usta. Alex objał go w pasie i wciągnął na siebie tak, że ten leżał teraz na nim, w jego silnych ramionach. Zaśmiał się cicho, kiedy brunet to robił, a później patrzył w jego ładne oczy i bawił się jego włosami. To wszystko przychodziło mu tak naturalnie.

Alex

-Nigdy nie poznałem tak cudownego mężczyzny jak ty.Uwielbiam w tobie wszystko nawet milczenie przy tobie jest miłe.
Na chwilę utonął w pięknych oczach Ryana - nie wim co się ze mną dzieje przy tobie.

Ryan

-Nie jesteś w tym sam - odpowiedział z uśmiechem Z nim potrafił wyobrazić sobie swoje dalsze życie. Cieszył się, że spędzą razem jeszcze kolejną noc. Może wtedy znów będzie mógł go poczuć.

Alex

- Zjemy w końcu to śniadanie? - zapytał Alex - Obiecałeś mi je przynieś do łóżka...

Ryan

Pocałował go jeszcze kilka razy z każdym pocałunkiem odsuwając się od niego trochę dalej.
-Więc czego pan sobie życzy? - spytał uśmiechnięty, kiedy stanął przed nim. Sam nie był jeszcze głodny, ale musiał wypić kawę. W domu ma milion sprawdzianów do przejrzenia, więc nie może być zmęczony.

Alex

- Kawa i kanapki, bo chyba tylko tyle umiesz- zasmiał się Alex i dotknął dłonią jego twarzy, gdy Ryan już siedział na brzegu łóżka.

Ryan

-Jeszcze zakochasz się w moich kanapkach - zaśmiał się i pocałował go w dolną wargę. - Wracam za chwilę - powiedział i udał się do kuchni.
*z tematu*

Alex

-A potem w tobie- wyszeptał Alex, już sam do siebie. naciągnął kołdrę i mocno się nią otulił. Nie mógł uwierzyć w swoje szczęście. W jego kuchni, nagi mężczyzna przygotowywał mu śniadanie. Ofiarował mu wcześniej swoje ciało i serce. Czego mógł pragnąć więcej...

Ryan

Wrócił do niego szeroko uśmiechnięty i położył swoje dzieło, leżące na tależu, na jego kolanach.
-Podobają ci się? - spytał ciekawy. Starał się naprawdę bardzo mocno. Alex wyglądał słodko, kiedy tak leżał na łóżku i obserwował jego nagie ciało. Teraz już nawet nie wstydził się tego, jak chłopak na niego patrzy.

Alex

- Są słodkie skarbie- powiedział Alex- Nikt mi jeszcze nie podał takich pięknych kanapek , w takim wydaniu. Jesteś cudowny, dziękuje.Kawa też pięknie pachnie. Dobrze mi z tobą. Jesteś lepszym kucharzem niż mówiłeś - zaśmiał się Alex i zaczął jeść jedną z kanapek - Wskakuj pod kołdrę i zajadaj ze mną.

Ryan

Uśmiechnął się do niego i usiadł obok. Nie był bardzo głodny, więc wziął tylko jedną kanapkę.Jadł ja powoli i cicho pił kawę. Nie miał na nic siły.

Alex

Alex zajadając kanapki, spojrzał na kalendarz wiszący na ścianie. Dzisiejszy dzień był zaznaczony na czerwono. Posmutniał.
- Dobrze,że jesteś przy mnie ...- wyszeptał Alex i spojrzał w stronę okna.

Ryan

Nie wiedział, dlaczego Alex zrobił się smutny. Odłożył kawę na bok i przytulił się do niego.
-Coś się stało? - spytał i pocałował go delikatnie w policzek. Nie chciał, żeby mężczyzna był smutny. Chciał dać mu całego siebie i całe swoje szczęście.